هرجا می‌روید سروصداست. در اتوبان سروصدای گاز و ترمز ماشین‌ها کلافه‌اتان می‌کند و در کوچه‌ها هم ویراژ موتورها. شیشه را می‌کشید بالا، پنجره را می‌بندید. چه فایده؟ صدا که کم نشد هیچ، صدای بلندشدن هواپیما را هم بعضا باید تحمل کنید. از آن بدتر همسایه بغلی است؛ خانه کلنگی‌اش را کوبیده و حالا وقت‌و‌بی‌وقت تق و توقش را می‌شنوید. شب‌ها را با کلافگی می‌خوابید و صبح‌ها هم با خستگی بیدار می‌شوید. شما در وضعیت اضطرار هستید؛ "اضطرار" صدا در تهران.
