او {داوود احمدينژاد} که زمانی از من دلآزده بود که چرا در سال 84 از نامزدی ریاستجمهوری برادرش حمایت نکردم، در اواسط دولت دهم با هماهنگی قبلی به دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران که آن زمان در خیابان ایرانشهر بود آمد؛ او را بسیار رنجور و ناراحت یافتم.