بدترین نمونه از برگزاری یک بازی در زمین باتلاقگونه مربوط به دیدار نیمهنهایی جام باشگاههای آسیا بین استقلال و آنیانگ کرهجنوبی است که سال ۸۱ با برتری تیم کرهای به پایان رسید. وضعیت چمن ورزشگاه آزادی در آن بازی بسیار بد بود و نهایتا طوری باعث سرافکندگی بینالمللی فوتبال ایران شد که ورزشگاه را چندین ماه تعطیل کردند و یک زمین سالم و عمری برایش درست کردند.