کره شمالی با آغاز همهگیری کووید مرزهای خود را بست و ورود دیپلماتها، امدادرسانان و گردشگران را ممنوع کرد، به گونهای که تقریباً هیچ اطلاعاتی از وضعیت این کشور در دسترس نبود. بسیاری تردید داشتند که دوباره به غربیها اجازه ورود دهد. بنابه گفته نخستین گردشگران غربی که پس از پنج سال ممنوعیت به کره شمالی سفر کردند، میزان کنترل شدید در این کشور و محدودیتهای این سفر بیشتر از دفعات قبل بود. فرصتهای کمتری برای گشتوگذار در خیابانها، رفتن به آرایشگاه یا سوپرمارکت و گفتوگو با مردم محلی وجود داشت.