عدهای هم هنوز در گوشه گوشه خانههای کوچک سرزمینمان ایران و آسایشگاههای اعصاب و روان، با ترکشها و تاولهای یادگار زمان جنگشان روزگار میگذرانند تا فقط عدهای راحت این عزیزان را سپر خود قرارداده و در درون و برون مرزها لذت دنیارا ببرند و سر مردم بی کلاه...