در سال‌های اخیر شکلی از مهاجرت خانواده ایرانی به خارج از ایران باب شده است که در آن یکی از والدین و با احتمال زیاد پدر به‌عنوان منبع تأمین‌کننده درآمد خانواده در ایران می‌ماند و مادر و فرزندان به خارج از کشور می‌روند. برخی معتقدند مهاجرت با احتمال بالایی خانواده ایرانی را در معرض فروپاشی قرار می‌دهد و این شکل از مهاجرت را بدترین شکل می‌دانند که در آن سقوط خانواده و نابودی پروژه‌ای که بابت آن مهاجرت صورت گرفته، اجتناب‌ناپذیر است.
