در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۰۲۳ مطلب
مهدی پازوکی، اقتصاددان به فرارو گفت: پولی که بابت فیلترینگ می دهم، بیش از هزینه برق است. بنابراین در اقتصاد کشور قیمت های نسبی حاکم نیست. باید برای فیلترینگ شبکه های اجتماعی ماهی ۱۸۰ هزار تومان پول بدهم در حالی که قبض برق من ۳۵ هزار تومان است. این ها نشان می دهد بخردانه تصمیم گرفته نمی شود. بخش خصوص را معطل نگه داشته ایم و به علت انحصارات، اجازه ورود به اقتصاد نمی دهیم.
«نمی‌توان مناطق ٢٠، ١۴ و دروازه غار را رها کرد و در جاده سمنان خانه ساخت. چرا دروازه غار را که سرشار از تاریخ است را به دروازه علم تبدیل نکنیم؟ امروز در یک واحد ١۵ خانوار با یک سرویس بهداشتی زندگی می‌کنند. این واحد‌ها با حیاط مرکزی می‌توانند نوسازی شوند. خوشحالیم که یک خانم تصدی وزارت راه و شهرسازی را برعهده گرفته تا به صورت عملی ببینم یک خانم توانایی اداره را دارد و در این باره فلسفه بافی نکنیم.»
به نظر می‌رسد هر زمان که دولت‌های محلی جاه‌طلب چین نیاز به تقویت اقتصاد را احساس می‌کردند، در پشتی باز می‌شود. حفظ بدهی‌های پنهان آنها نیز در سال‌های اخیر سخت‌تر شده است. رکود اقتصادی چین به درآمد‌های مالیاتی لطمه زده و رکود در بازار املاک فروش زمین را تضعیف کرده است. فروش زمین منبع درآمد قابل توجهی برای دولت‌های محلی بود. کاهش درآمد دولت‌های محلی باعث شده است مقامات محلی، خدمات عمومی را کاهش دهند، دارایی‌های دولتی را بفروشند و کسب‌وکار‌ها را برای دریافت مالیات بیشتر تحت فشار قرار دهند.
برخی می‌گویند ما باید روی اقتصاد داخلی کشورمان متکی شویم و نیازی به تعامل با جهان نداریم. این نوع افکار واقعا تاریخ انقضاء گذشته و بی اعتبار است. رمز موفقیت اقتصاد هر کشوری، تعامل با جهان است. درست است که بخشی از توسعه اقتصادی ما به توسعه اقتصاد داخلی، افزایش توانمندی صنعتکاران و فعالان اقتصادی مرتبط است، اما آقایانی که میفرمایند باید روی اقتصاد داخلی متمرکز و خود اتکا شویم باید به این پرسش پاسخ دهند که با کدام سرمایه و اعتبار؟
«مسلما FATF نفعش بیشتر از ضرر آن است. یکی از مسائل بسیار مهمی که اقتصاد ما و زندگی مردم را با مشکل مواجه کرده، این است که اقتصاد توسط سیاست گروگان گرفته شده است. چرا با آغوش باز عضویت در شانگهای و بریکس را پذیرفتیم؟ این به خاطر اهداف اقتصادی نیست، بلکه بیشتر به خاطر این است که پایه‌گذار، پیشنهاددهنده و مؤسس این دو پیمان چین بوده است. اما به دلیل اینکه ابتکار راه‌اندازی FATF با غرب و OECD بوده است، به FATF نپیوستیم. باید اقتصاد را از سیاست جدا کنیم تا بتوانیم حرکت کنیم.»
نتیجه یک رتبه‌بندی بین‌المللی نشان می‌دهد برخلاف باور عمومی که آمریکا را موفق‌ترین و بزرگ‌ترین اقتصاد جهان می‌داند، کشور نروژ دارای بهترین اقتصاد در جهان است.
مرتضی افقه، اقتصاددان می گوید: «آویزان ماندن به فروش نفت یا اعتیاد به فروش نفت را ادامه داده‌ایم، آن هم بدون امکان توسعه کشور از طریق نیروی انسانی. سال‌هاست نیروهای متخصص را با تنگ نظری‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از کشور فراری می‌دهیم و مجبور به مهاجرت می‌کنیم. باید به سراغ جوان‌های متخصصمان برویم ولی بی‌تدبیری‌ها و بی‌کفایتی‌ها باعث شده به درامدهای نفتی وابسته شویم. جوانان متخصص ما یا مهاجرت کرده‌اند یا منزوی شده‌اند. اگر تغییری در دیدگاه تصمیم‌گیران رخ دهد، شاید بتوان در یک بازه زمانی…
اگر آقای پزشکیان قصد دارد آرزو‌های موجود درباره FATF را حل کند باید تعارفات را کنار بگذارد و بدون ملاحظه‌های رایج این روز‌های سیاست داخلی، فکری به حال شرایطی داشته باشد که به طور مستقیم معیشت مردم را هدف گرفته است. برای برقراری روابط بانکی بین‌المللی راهی جز اجرای استاندارد‌های جهانی نداریم. تداوم قرارگرفتن ایران در لیست سیاه FATF، سال‌هاست به چالش بزرگ ساختار اقتصادی کشور تبدیل شده است
ذکر این نکته بسیار مهم است که بدانیم؛ علت اینکه حجم صادرات نفت دولت تقریبا دو برابر نیروهای مسلح است، اما درآمد آن کمتر از نیروهای مسلح در بودجه دیده شده، به این نکته برمی‌گردد که بخشی از درآمد ارزی دولت از محل صادرات نفت برای واردات کالا‌های اساسی با نرخ پایین اختصاص می‌یابد، اما نرخ تسعیر دلار برای نیروهای مسلح حدود ۵۵ هزار تومان در نظر گرفته شده است.
نوسانات سیاسی منطقه‌ای و تحولات منفی در خاورمیانه نیز به شدت روی اقتصاد ضعیف و رنجور ما تاثیر منفی می‌گذارد. عمده درامدهای کشور از بازار صادارات نفت تامین می‌شود و اصلا غیرعادی نیست که در سایه مسائل سیاسی با بحران‌های مای، عدم تحقق هدف گذاری‌ها و در نهایت شکست در تامین بودجه رو به رو شویم. حقیقت اقتصاد ایران این است که برعکس بسیاری از کشور‌ها که مشکلات سیاسی مقطعی دارند ما مشکلات سیاسی و اقتصادی بلندمدت داریم و باید یاد بگیریم در دریای ملتهب خاورمیانه درست شنا کنیم. این که مدام سیاست‌های شکست…
