مقصودم این نیست آنهایی که با وثوقی عکس میاندازند، کار اشتباهی میکنند. من از فضای ناجوانمردانهای حرف میزنم که بهروز وثوقیاش در حد آکسسوارِ صحنه میشود. سوژهای میشود برای زینت بخشیدن و فوق فوقش افتخار کردن. درست عین این است که بعد از سفر به خارج از کشور، با یک مکان معروف یا آثار یک موزهی مهم عکس بیندازیم و با نشان دادنش به دیگران، حس لذت بهمان دست بدهد.