این مسئله از آن جا بیشتر به چشم میآید که بیرقی در نخستین فیلمش به سراغ سوژهای بکر رفته و با پرداخت منحصر به فردش توانسته بوده فیلمی سر پا بسازد و نشان داده که قصه، روایت و خودِ سینما برای بیرقی مهمترین چیز است، اما این سوژه بیشتر مناسب حال کارگردانانی است که دغدغههای اجتماعی شان بر دغدغههای سینماییشان میچربد (مثل پوران درخشنده و تهمینه میلانی) و از سینما به عنوان مدیومی برای بیان دغدغه هایشان استفاده میکنند.