در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۳۶ مطلب
سعید حجاریان گفت: به دوستان توصیه می‌کنم اگر در گفتار و کردارشان گرهی از کار کشور باز نمی‌کنند و کمکی به تعمیق تفکر نمی‌کنند لااقل به ته مانده جریان اصلاحات لطمه نزنند! اصلاح‌طلبی و اصلاح‌طلبان دیگر نمی‌توانند همزمان روی ۲ صندلی بنشینند و هم این باشند و هم آن؛ حالا ممکن است کسی اسم این رویکرد را تندروی بداند، خب بداند.
اکنون، غرب آگاه شده است عریانی چه آثار مخربی در جوامع به جای گذاشته است و چنان که می‌بینیم، گزارش‌هایی شبیه اینکه بگذارید کودکان کودکی را تجربه کنند، زنان نباید دست‌مایه تبلیغ جنسی کالا‌ها قرار گیرند، پرتکرار شده‌اند و ممانعت از فعالیت باند‌های ترانزیت کارگر جنسی شدت گرفته است. یکی دیگر از عوارض مهم، اما کمتر شناخته‌شده عریانی، هتاکی است
من نمی‌دانم چرا کرونا را ویروسی دموکرات نامیده‌اند. لابد، چون «غنی و فقیر» و «وضیع و شریف» نمی‌شناسد و همه را به یکسان درگیر می‌کند. اگر فقط این‌ها ملاک باشد من معتقدم می‌توان ده‌ها شاخص دیگر به کرونا نسبت داد تا جباریت آن اثبات شود.
اینکه بگوییم صندوق رأی برای من استراتژیک است یا نه؛ من قبلاً در چندین مقاله در این‌باره بحث کرده‌ام. صندوق رأی می‌تواند تابوت رادیکالیسم باشد و آن را دفع کند و یا برعکس می‌تواند جعبه پاندورا باشد و پر از مار و مور. شما افغانستان را نگاه کنید؛ بعد از سه ماه یعنی از ماه «میزان» تا «عقرب»، هنوز نتوانسته‌اند ۸/۱ میلیون رأی را بشمارند!
واقعیت آن است چنانچه قوانین کشور تأویل‌پذیر و هر کلمه آن به‌اصطلاح کش‌دار باشد، در جملگی افعال شهروندان اعم از اظهارنظر فردی، کنش‌های اجتماعی و حتی فعالیت اقتصادی اختلالاتی عمیق پدید می‌آید و ریسک فعالیت افزایش پیدا می‌کند.
ژاپن در جنگ دوم جهانی آه در بساط نداشت، اما سرمایه اجتماعی داشت. پس به‌نظرم این جمله منسوب به داریوش که می‌گوید «خداوند این سرزمین را از دروغ و خشکسالی دور نگه دارد» همچنان راهگشاست. بدون نفت و فساد می‌شود کشور را اداره کرد، اما با دروغ نمی‌شود.
متافور خدا: در این چارچوب تشبیه با نمونه‌هایی مواجه هستیم که افراد ضمن ترویج خود، در مقام تشبیه از حدود بشری فراتر رفته و ادعای خدایی کرده‌اند. به‌عنوان نمونه در بیست‌و‌چهارمین آیه سوره النازعات با نوعی طغیان و عبور از مرز‌های بشری مواجه هستیم؛ أناَ رَبُّکُمْ الأعْلی. همچنین با نمونه‌هایی دیگر مانند مهدی سودانی از یک سو و کیم ایل سونگ از سوی دیگر مواجه هستیم که در عالم ترویج دینی و همچنین پروپاگاندای سیاسی خودخداپنداری پیشه کرده‌اند.
سیاست‌ورزی تنها از مسیر کنش‌های جمعی می‌گذرد و نمی‌توان از سیاست‌ورزی تک‌نفره سخن گفت. اما با وجود این هزینه‌های سیاست‌ورزی روی عده‌ای قلیل و حتی سیاست‌ورزان شناسنامه‌دار بار می‌شود هر چند فردای پیروزی‌ها، مفت‌سواران سیاسی می‌آیند و میوه کنش‌های جمعی را می‌چینند. مثلاً در انقلاب یا حتی انتخابات این دغدغه مطرح است. انقلاب یا انتخابات اندکی جان بر کف دارد که بار اصلی را به دوش می‌کشند؛ به قول مولانا «از هزاران اندکی زین صوفیند/ باقیان در دولت او می‌زیند» ...، اما به هر تقدیر، فایده را عده‌ای…
صادق زیباکلام گفت: «اگر بخواهیم گفته‌های سعید حجاریان را تفسیر کنیم، تفریطی‌ها که حامی حفظ وضع موجود هستند، در صورتی به پیروزی می‌رسند که بدنه فعال اجتماعی اصلاح‌طلبان که همیشه خواهان تغییر وضع موجود و بهبود اوضاع هستند، دیگر انتخابات شرکت نمی‌کنند و به نوعی عرصه برای تفریطی‌ها محیا خواهد شد تا به مجلس راه پیدا کنند.»
صادق زیبا کلام با اشاره به اینکه سخنان اصلاح طلبان بیشتر تعلیق به محال کردن است، اظهار داشت: «زعمای اصلاحات از آقای خاتمی گرفته تا آقایان حجاریان، تاج زاده، نبوی، محمدرضا خاتمی و... باید بنشینند و بگویند در انتخابات مجلس چه روی داد، چرا فراکسیون امید این عملکرد ضعیف را از خوبرجای گذاشت، چرا دولت با حمایت اصلاح طلبان روی کار آمد، ولی به شعار‌های وعده داده شده پشت کرد.»
