ایشی‌‌‌گورو در مصاحبه اخیرش با روزنامه گاردین اعتراف می‌کند که نوشتن این کتاب فرصتی بود برای شنیدن و سپس بازتاب دادن روایت‌‌‌های مادرش، زنی اهل ناگازاکی که از بمب اتم جان سالم به‌‌‌در برده و می‌‌‌خواست تجربه‌‌‌اش را، پیش از آنکه فراموش یا تحریف شود، به فرزندانش منتقل کند.
