امام می گفت: اگر دولت و مجلس،خوی کاخ نشینی پیدا کرد،باید فاتحه این دولت و ملت را بخوانیم.می گفت،بترسید از روزی که مردم متوجه بشوند در باطن ذات شما چیست.می گفت آن روز که زرق و برق دنیا در مسئولان اثر کند،باید فاتحه اسلام را خواند.می گفت:از آن روز بترسید که ممکن است یکی از «ایام الله» - خدای نخواسته - باز پیدا بشود و آن روز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به ۲۲ بهمن.قضیه [این] است که فاتحه همه ما را میخوانند...».