در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۶۳ مطلب
وقتی اغلب فیلم‌ها فقط به شوخی‌های بعضا مبتذل، رقص‌های کسل کننده مردانه و نمایش ظاهر فاخر و آراسته بازیگران روی فرش قرمز تبدیل می‌شود، دیگر جایی برای انعکاس معضلات، دغدغه و نگرانی‌های اکثریت مردم و در واقع "آینه جامعه" بودن که رسالت مهم سینماست، باقی نمی‌ماند.
استفاده بیش از حد از سیگار یا تریاک در فیلم‌های جشنواره ۴۳ فجر غیرقابل تحمل است، به طوری که انگار فیلم‌ها تبلیغ کشیدن سیگار یا تریاک را می‌کنند. این فیلم‌ها قرار است اکران عمومی شوند و به نظر می‌رسد ضد اخلاقی و ضد فرهنگی است و این باعث می‌شود مخاطب نوجوان و جوان تحت تأثیر قرار بگیرد و این موضوع عادی‌سازی شود. تأکید بر گزاره‌های منفی در آثار سینمایی می‌تواند به ترویج آنها منجر شود. این ایراد البته به مدیران سابق هم برمی‌گردد که چرا به جای تمرکز روی محتوای آثار وقت خود را صرف سالن‌سازی کرده‌اند!
مسعود فراستی به مسئولان جشنواره در پی عدم اکران «قاتل و وحشی» انتقاد کرد. وی گفت: گور پدر سینما، چرا با حمید نعمت‌الله این کار غیرانسانی را کردید؟ ۱۰ شب نقش بازی کردید و آخر، این فیلم را نمایش ندادید.
شبکه نمایش تلویزیون کلیپ مرور خاطرات دوره‌های گذشته جشنواره فجر را پخش نکرد. در این کلیپ چهره‌های پرشماری، چون سیدمحمد خاتمی (زمان وزارت ارشاد) تا عزت‌الله انتظامی، بهرام بیضایی، رسول ملاقلی‌پور، خسرو شکیبایی، باران کوثری و بسیاری دیگر حضور داشتند. بخش موسیقی زنده با خوانندگی علی زندوکیلی هم جایی در پخش تلویزیون ندارد.
مسئولین جشنواره، وزرای ارشاد و میراث فرهنگی و دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور در ردیف جلو ننشستند.
«بی سر و صدا» ساخته مجیدرضا مصطفوی و «قاتل و و حشی» به کارگردانی حمید نعمت الله دو فیلمی هستند که جای شان در بخش نمایش‌های ویژه جشنواره ۴۳ خالی ماند.
در روز آخر (دهم) جشنواره فجر دوره چهل و سوم در سینما رسانه (برج میلاد)، ۲ فیلم سینمایی خدای جنگ و گوزن‌های اتوبان با حضور عوامل آن نمایش داده شد.
پدر موشکی ایران کیست؟ فیلم سینمایی خدای جنگ به کارگردانی حسین دارابی، روایتی واقعی و حساس از جنگ تحمیلی ایران و عراق است که در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده است.
نامزد‌های بهترین فیلم جشنواره فجر ۱۴۰۲ اعلام شدند! در این مطلب، با فیلم‌های منتخب از جمله «گوزن‌های اتوبان» و «زیبا صدایم کن» آشنا شوید و جزئیات رقابت برای سیمرغ بلورین را بخوانید.
هر سال با نام فیلم‌هایی در جشنواره برخورد داشتیم که مهجور و مهجورتر می‌شدند. این در بر همین پاشنه چرخید و هرگز «صاحبان دوره‌ای» جشنواره، نتوانستند و نخواستند وجوه درخشان آثاری مانند خراج (۲۰۰۱) با بازی و تهیه‌کنندگی عامرخان (همان امیر خان خودمان!) را دریابند که همان سال نماینده هند در اسکار بود. به‌ناچار فیلم‌های ناشناخته و «بدنه‌ای» سینمای هند در جشنواره ما جاخوش کردند.
