من معتقدم که برای مدت طولانی تغییر رژیم در ایران در رأس برنامه‌های سیاست خارجی بسیاری از گروه‌ها بوده است. در سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶، شعار نئوکان‌ها پس از سرنگونی صدام حسین این بود که "مردان واقعی به تهران می‌روند." آن‌ها واقعا خیلی مشتاق تسهیل تغییر رژیم در ایران بودند؛ بنابراین برانگیختن بی‌ثباتی در ایران برای افرادی که به اهمیت دادن به ایرانیان تظاهر می‌کنند، منافع زیادی دارد. اما در واقع آن‌ها برای ایرانیان پشیزی ارزش قائل نیستند.
