از منظر پلات درونی و تحولات فردی، هر آنچه بر پروتاگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های روایت می‌گذرد، «عالیجناب» قصد دارد تا شخصیت‌های خیر و شّر خود را با قرار دادن در موقعیت‌های پرفشار و ملتهب وارد مکانیزم‌های دفاعی‌شان کند و مخاطب را ناظر بر جریان انواع مکانیزم‌های نامبردگان کند، لذا می‌توان مجموعه مفروض را الگویی روانشناسانه و تحلیلی در یک جامعه پیشرفته نیز برشمرد و به موازات پلات بیرونی داستان که، چون بازی دومینویی منطق‌دار پیش می‌رود، تحول شخصیت‌های نیک و بد «عالیجناب» را نیز مدنظر قرار داد.
