چیزی فراتر از همه این اتفاق‌های روزمره، سال‌هاست کنار «ما» نفس می‌کشد، دستمان را می‌گیرد، با «ما» آب می‌خورد، به شب نگاه می‌کند و با روز دوباره پر از زندگی می‌شود. «ما» یعنی همه شهروندانی که قبل از موقعیت‌های خاص فردی، بخشی از یک کلیت فراگیر هستیم و چیزی تحت عنوان «خُلق عمومی» را به وجود می‌آوریم.
