در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵ مطلب
یادگاری نویسی یا وندالیسم یکی از آسیب‌های اجتماعی است که آثار تاریخی هیچ‌گاه از آن در امان نیستند. این رفتار نادرست مدت‌هاست پیکر بناهای تاریخی شهر اصفهان به ویژه پل‌های تاریخی را نشانه رفته است. سی و سه پل در نا آرامی‌های اخیر باز هم با این مشکل مواجه شد. دیوارنویسی در مرحلۀ نخست و در ادامه استفاده از رنگ‌های گرم با هدف پاک کردن دیوارنویسی‌ها، تخریب در این بنا را تشدید می‌کنند، اما به نظر می‌رسد حتی میراث فرهنگی هم هنوز راهی علمی و اصولی برای جلوگیری از بروز این اتفاقات در بناهای تاریخی…
هرسال بخشی از آثار فرهنگی کشور به‌دست مردم تخریب می‌شود. این تخریب می‌تواند در قالب ریختن دیوارهای یک بنای تاریخی، استفاده بیش از ظرفیت از آن‌ها، کندن و جدا کردن بخش‌هایی از یک اثر تاریخی و... باشد. اما آنچه در میان این تخریب‌ها بیش از همه به چشم می‌آید دیوارنوشته‌هایی است که تنِ بناهای تاریخی و فرهنگی را پوشاند‌ه‌اند؛ جمله‌ها و اشکالی که گاه با ذغال، گاه با رنگ و گاه با خراشیدن روی سرمایه‌های ملی کشور حک شده‌اند. چه‌چیز این رفتار را توجیه می‌کند؟
سنگ مزار امیر اویس در اردستان به عنوان یکی از زیباترین مقبره‌های کهن ایران توسط گروهی ناشناس با هدفی نامعلوم تخریب شد.
با سر یک کلید داخل حاشیه‌ها و کنده‌کاری‌های گنبد سلطانیه را می‌تراشد و در گوشه‌ای هم اسمش را حک می‌کند! هنگامی که از او دلیل کارش را می‌پرسم، می‌گوید دوست دارد اسمش به تاریخ بپیوندد و هر کسی که بعد از چند سال به دیدن این بنای تاریخی می‌آید نام او را هم ببیند...
خسروآبادی: یادگاری بر آثار باستانی، سیاهی را بر تخته ی سفید تمدن و فرهنگ ایرانی ماندگار می کند.
