در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۶۱ مطلب
اوایل روز جمعه خبر رسید که وزیر نیرو برای رسیدگی به خواسته کشاورزان عازم اصفهان شده، اما آن‌طور که کشاورزان می‌گویند آقای وزیر تا عصر که دیداری با کشاورزان نداشت. کشاورزان نمی‌دانستند که وزیر حتی کجا است. اما در‌حال نوشتن گزارش سخنان او در جمع کشاورزان غرب اصفهان منتشر شد.
جمعی از کشاورزان اصفهان که خواهان تامین حقابه کشت پاییزه خود هستند، در چند روز گذشته خواسته خود را با چادر زدن و روشن کردن آتش در بستر خشک رودخانه زاینده رود ابراز داشته‌اند. کشاورزان اصفهان مدت‌هاست که به دلیل کشت نکردن، هیچ درآمدی ندارند و در حالی که ذخیره سد زاینده رود ۱۷۵ میلیون مترمکعب و ورودی سد ۹.۵ و خروجی آن ۱۲.۵ مترمکعب بر ثانیه است، مطالبه گر حقابه خود هستند و می‌گویند: اگر حقابه ما در شرایط فعلی داده نمی‌شود باید سهم دیگر بخش‌ها از این رودخانه کاسته شود.
شهرکرد/ حاشیه زاینده رود از گذشته جایگاه مناسبی برای پرورش درخت گردو بوده است. به لحاظ ساختار و ویژگی‌های این درخت (نازکی شاخه) برداشت گردو از درختان کهنسال کاری دشوار است و بسیار پیش می‌آید که در فصل برداشت، باغداران از درختان چند متری سقوط کنند. برای این کار کارگران مخصوص با چوب‌های بزرگ استخدام می‌شود. اما امسال با توجه به کمی بارش و نبود محصول کافی و بالا بودن دستمزد این کارگران، بسیاری از باغداران خودشان اقدام به برداشت گردو از درختان کهنسال کرده اند.
تالاب گاوخونی از وسعت ۴۷ هزار هکتاری ۹۸درصد خشک و تنها دو درصد از آن‌تر مانده است. ایستگاه هیدرومتری در بند شاخ کنار نشان می‌دهد تنها ۱۰۰ لیتر در ثانیه از زهاب کشاورزی و پساب تحویل گاوخونی می‌شود درحالی که این تالاب در شرایط سخت خشکی قرار گرفته است.
تالاب گاوخونی نام باتلاقی است در فلات مرکزی ایران که بخش بزرگی از آن در استان اصفهان و مابقی در استان یزد قرار دارد که زاینده‌رود به آنجا می‌ریزد. تالاب گاوخونی در گذشته از سه منبع آبی شامل رودخانه زاینده رود، رودخانه زرچشمه از کوه‌های جنوبی شهرضا و رودخانه ایزدخواست از استان فارس تامین می‌شده است. کم آبی‌های چند سال گذشته و قطع جریان زاینده رود از سال ۶۶ در پی کمبود آب، بارش و خشکسالی، احداث سد رودخانه ایزدخواست در سال ۷۷ و رها نکردن حقابه تالاب از این سد، تخریب گیاهی و چرای بی رویه شتر و بز…
خروجی سد زاینده رود اصفهان ۲۸ تیرماه کاهش یافت و طی چند روز گذشته بستر زاینده رود دوباره بی آب شده است. تنها باقی مانده‌ی آب زاینده رود چند گودال آب در بستر رود است تا پرنده‌های سطح شهر به امید آن‌ها از گرمای تابستان به آن‌پناه ببرند و ما دوباره باید زاینده رود خشک را ببینیم.
از گذشته تا امروز، اصفهان به آب و نام زاینده رود، زنده بوده است. بستن آب این رودخانه چند سالی است اصفهان، پل‌های تاریخی و زندگی مردم اش را از شور و شوق انداخته است. باز شدن آب برای کشاورزان پایین دست زاینده رود، باعث جاری شدن آب در بخش رود شهر اصفهان و بازگشت شور و زندگی به این شهر شده است. این شور هرچند موقت است، اما مردم اصفهان این دم را غنیمت شمرده و در کنار زاینده رود اوقات می‌گذرانند.
با اینکه نام اصفهان از دیرباز با زاینده رود عجین بوده، اما خشکسالی این رودخانه دائمی در چند سال اخیر، شادی و ترنم مردمی را از نصف جهان ربوده است. این خشکسالی چند ساله آنچنان قلب زاینده رود را از شریان حیاتی خود محروم کرد که با جریان یافتن ۱۰ روزه در شهر اصفهان، مردم بی توجه به پنجمین پیک کرونا روز و شب در کنار زاینده رود زندگی می‌کنند.
بامدادیکشنبه بیستم تیرماه، زاینده رود برای مصارف آب کشاورزی شرق اصفهان بازگشایی شد. زاینده رود از سد نکوآباد رهاسازی شد و با گذر از غرب به شهر اصفهان و تا محدوده پل مارنان رسیده است. از زمان بازگشایی، رودخانه ۱۰ روز جاری خواهد بود که فقط برای آبیاری باغات شرق اصفهان در نظر گرفته شده است.
