در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳ مطلب
بنابراین، هر دو گروه در دولت ترامپ به رغم اختلافات جزئی، احتمالا سیاست واحدی را دنبال می‌کنند. سیاستی که در آن، احتمال امضای توافق اندک است. از این رو، با توجه به اینکه بدون امضای توافق، رفع تحریم‌ها بسیار بعید است، تنها سناریوی مورد نظر هر دو گروه، استمرار فرسایش ایران است. خصوصا که آن‌ها معتقدند در بازی طولانی‌شان، زمان به ضرر ایران سپری می‌شود.
سینگ نوشت: "همراه کردن انتقاد با تعارف، یک تناقض هدفمند است. ترامپ، از رها کردن توافق هسته‌ای ایران که در سال ۲۰۱۵ توسط سلفش (باراک اوباما) امضا شد، خشنود نیست. او می‌خواهد توافق بهتری را مذاکره کند".
" زمانی که در اواسط دهه ۲۰۰۰ فشار جهانی برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران شروع شد، ایران کمتر از ۱۰۰ سانتریفیوژ داشت. اما زمانی که برجام در سال ۲۰۱۵ امضا شد ایران تقریبا ۲۰ هزار سانتریفیوژ داشت. این ایده که فشار حداکثری برای موفقیت (در برابر ایران) کلیدی است، صرفا یک ایده بی‌اساس است".
