در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸۱ مطلب
«بر اساس گزارش شفافیت بین‌الملل در سال۲۰۲۴، ایران در شاخص ادراک فساد رتبه ۱۴۷ از ۱۸۰ را دارد که نشان‌دهنده نفوذ عمیق فساد در لایه‌های مختلف کشور است. در چنین بستری، وفاق به معنای اقناع و گفت‌و‌گو زمانی معنا می‌یابد که همه بازیگران به آن تن دهند؛ اما وقتی نهادهای ذی‌نفوذ تمایل چندانی به گفت‌و‌گو ندارند و ظاهراً ضرورتی هم برای آن احساس نمی‌کنند؛ این تئوری به دیوار سخت واقعیت برخورد می‌کند. در حقیقت، فقدان یک تئوری منسجم حکمرانی پشت این وفاق -که حدود و ثغور آن را مشخص کند- آن را به شعاری زیبا،…
ساسان کریمی با تأکید بر اینکه «ظریف باید از مدار خارج می‌شد تا ضعف‌های دیگران دیده نشود»، گفت: «ایشان استعفا ندادند، بلکه از کار کنار گذاشته شدند. این دو مفهوم خیلی متفاوت است. حال کسانی که می‌خواهند تقصیرات خود را بپوشانند یا افرادی که از همه گرایش‌ها به غایت می‌ترسند در تلاشند که برچسب‌هایی مانند دادن استعفا و... به ایشان بزنند. از سوی دیگر یک‌صدم این فشار‌های داخل و خارج و برچسب‌هایی که ظریف متحمل می‌شود، باعث حذف شدن یا انصراف دادن هر کس دیگری در ایران می‌شود. می‌خواهند با این برچسب‌ها و…
در شرایط کنونی ایران، گفتمان وفاق ملی به عنوان یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر در راستای حل مشکلات معیشتی و اجتماعی مطرح است. در این راستا، نقش دولت و نهادهای حاکمیتی در ایجاد همدلی و همکاری با مردم و نمایندگان مجلس، به عنوان محور اصلی این گفتمان، باید مورد توجه قرار گیرد.
تمام وزرای پیشنهادی پزشکیان با رأیی که به وفاق دولت و مجلس تعبیر شد، راهی پاستور شدند؛ وفاقی که حالا بسیاری آن را با استیضاح بی‌هنگام وزیر یکی از کلیدی‌ترین وزارتخانه‌ها شکست‌خورده می‌دانند.
«هنگامی که وفاق درون ساختار ایجاد نشود، وفاق با مردم و جهان بلاموضوع است؛ چون ساختار منسجمی وجود ندارد که بخواهد چنین ایده‌ای را پیش ببرد و آن‌قدر درگیر مسائل داخلی خود هستند که امکان پرداختن به موضوعات فراتر از آن را نخواهند داشت. مهم‌تر اینکه در چنین وضعی نیرو‌های متضاد درون ساختار بیش از هر چیز درصدد خنثی کردن نیرو‌های مقابل خود هستند و اصولاً هیچ کاری پیش نخواهد رفت؛ بنابراین، تا اطلاع ثانوی شعار وفاق به بایگانی سپرده می‌شود، چرا که وفاق جاده یک‌طرفه‌ای نیست که آقای پزشکیان آن را طی کند و…
یک نماینده پیشین مجلس با اشاره به استیضاح وزیر اقتصاد گفت: «طیفی هم در مجلس و هم در خارج از آن هستند که از سیاست وفاق و از اینکه بخشی از اصولگرا‌ها با دولت فعلی همکاری کنند، ناراضی هستند و به هر شیوه‌ای می‌خواهند این گسل و شکاف جناحی را فعال کنند تا بتوانند دولت را تضعیف و زمین‌گیر کنند و بعد هم رئیس‌جمهور را به اصطلاح در عرصه سیاسی حذف کنند.»
«رأی اعتماد ندادن یک حُسن دارد و آن، اینکه آقای پزشکیان را متوجه این واقعیت می‌کند که وفاق با تندرو‌ها خیالی خام است. وفاق را باید با بخش‌های دیگر پیشه کرد. آقای وزیر اقتصاد هم بهتر است راهبرد خود را برای دفاع از اتهامات تندرو‌ها مشخص کند.»
«متأسفانه جریان اصولگرایان تندرو هنوز هم دنبال اقدامات ایذایی خود علیه دولت و مردم است. هر روز یک ماجرایی را عَلَم می‌کند. هیچ اصلی جز کسب قدرت به‌هرقیمت راهنمای عمل آنان نیست. آقای پزشکیان باید متوجه باشد که وفاق با این جریان قدرت‌طلب و تندرو که به خودشان هم رحم نمی‌کنند، آب در هاون کوبیدن و اتلاف وقت است. وفاق را با نیرو‌هایی پیشه کنید که ارزش آن را می‌فهمند و از آن استقبال می‌کنند.»
«مشکل دولت چهاردهم آنجا بروز کرد که در سطح بالا و ایجاد وفاق، پروژه‌اش با موانع جدی مواجه شده و اولین نشانه آن "استیضاح وزیر اقتصاد" است که هرچند احتمال موفقیت آن کم و بیشتر یک زورآزمایی و وزن‌کشی جریان‌های سیاسی درون ساختار قدرت است، اما می‌تواند آغاز پایان پروژه وفاق نیز باشد. دولت چهاردهم دولتی "تنهاست"، شاید تنهاترین دولت پس از انقلاب؛ نه بدنه بوروکراتیک و نظام اداری آن پس از شوک‌های مختلف قابل اتکاست و نه جریان‌های سیاسی و مدنی و اجتماعی رغبت و توان حمایت‌گری از دولت را دارند.»
«اگر برای اداره کشور، تئوری وجود نداشته باشد، نمی‌توان به سرانجام مطلوب رسید. دولت چهاردهم هم به گمان اینکه "ابزار وفاق" برای اداره کشور کفایت می‌کند، کاملاً دستش از تئوری خالی است. حالا هم که می‌بینیم در "دولت وفاق"، وزرای کابینه یقه هم را می‌گیرند و علیه هم بیانیه می‌دهند و رئیس دولت از کنترل کابینه ناتوان نشان می‌دهد.»
