در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۶ مطلب
«غرب و آمریکا این تصور را دارند که خاطرات دوران جنگ سرد در حال تکرار است و جهانی جدید در برابر آنها صف‌آرایی می‌کند. ایران، روسیه، کره شمالی و چین بازیگران محوری این صف آرایی جدید هستند. البته که دیگر بازیگران کوچکتر نظیر بلاروس، گرجستان و ارمنستان نیز به این بلوک پیوسته اند. این پیوند و اتحاد حامل تهدیدات جدی و گسترده‌ای علیه آمریکا، و متحدان آن در اروپا، خاورمیانه، شرق دور و دیگر مناطق جهان است.»
در روز‌های گذشته آژانس‌های اطلاعاتی کره جنوبی و البته پنتاگون، به صراحت از اعزام صد‌ها سرباز کره شمالی به میدان‌های جنگ اوکراین به نفع روسیه خبر داده اند. موضوعی که با بازتاب‌های بین المللی قابل توجهی رو به رو شده و تحلیل‌های مختلفی را به دنبال داشته است. با این همه، به نظر می‌رسد که پیونگ یانگ در این رابطه اهداف راهبردی و معناداری را مد نظر دارد.
«برخی تحلیلگران مسائل روسیه به این مساله اشاره می کنند که شجاعت ناوالنی در بازگشت به روسیه تحسین های زیادی را نسبت به او برانگیخته است و همین مساله عملا موقعیت و جایگاهش را از نظر اجتماعی و سیاسی در روسیه ارتقا بخشیده است. "کریل روگوف" تحلیلگر روسیِ مقیم خارج از این کشور در موضع گیری می گوید: "الکسی ناوالنی با بی‌باکی خود کرملین را به چالش کشید. آن ها بی باکی را تحمل نمی کنند".»
ایران توان موازنه سازی در حوزه مراودات خارجی خود را به ویژه با استفاده از ظرفیت‌های توسعه روابط با کشور‌های غربی از دست داده و این مساله، قدرت‌های شرقی را در تعریف یک شراکت راهبردی با ایران بی انگیزه کرده است.
اینکه پریگوژین پس از سال ها کار با پوتین و آشنایی با عملکرد دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی روسیه و نقش آن ها در سرکوب و ترور مخالفان، دُم به تله داده، حقیقتا عجیب است. مخصوصا اینکه دست راست وی یعنی "دیمتری اوتکین" نیز در هواپیما همراه پریگوژین بوده است. مساله ای که فقط و فقط یک بی احتیاطی فاحش امنیتی را تداعی می کند.
«مرگ "یوگنی پریگوژین" به شیوه ای که تا حد زیادی شبیه به ترورهای هدفمند است، حامل پیام های جدی در مورد بسته شدن بیشترِ فضای سیاسی روسیه است. معادله ای که به طور خاص پس از آغاز جنگ اوکراین، روسیه را درگیرِ خود کرده و شاهد تشدید تسلط طیف حامی پوتین بر ابعاد مختلف جریان حکمرانی در روسیه بوده‌ایم.»
برخی تحلیلگران از احتمال همدست بودنِ پوتین و پریگوژین سخن می‌گویند. استدلال آنها این است که اساسا منطقی نیست که پریگوژین به تبعاتِ اقدامات نیمه کاره خود فکر نکرده باشد. منطقی نیست که او به وعده‌های پوتین و یا لوکاشنکو که یکی از نزدیکترین متحدان پوتین است اعتماد کرده باشد. البته که عدم افشای محتوای توافق کرملین و پریگوژین نیز بر شدتِ گمانه زنی‌ها و ابهامات افزوده است.
«سلاح اصلی پوتین درجریان کودتای اخیر واگنر در روسیه، چیزی جز ایجاد وحشت در افکار عمومی این کشور مبنی بر ظهور آلترناتیوهای خطرناک، در صورتِ سقوط نظام سیاسی روسیه و ایجاد شرایط تازه و نه چندان مطلوب برای مردم این کشور نبود.»
توجه داشته باشیم که کشور‌های غربی در ماه‌های اخیر به شدت حمایت‌های خود از گروه‌های ملی گرایِ روسی و منتقدان پوتین افزوده‌اند و سعی داشته اند تا جایِ ممکن دامنه مانور و فعالیت‌های رئیس جمهور روسیه را محدود سازند. دستورکاری که می‌تواند تا حدی محاسبات دستگاه‌ها و سازوکار‌های امنیتی روسیه جهت مقابله با بحران‌های فوری را با چالش مواجه کرده باشد.
دولت روسیه به جای ایمن‌سازی منطقه اطراف سایت اتمی، اقدام به جابجا کردن تسلیحات اتمی‌اش کرد و به نوعی ضعف در این رابطه را پذیرفت. از این منظر، هم ناتوانی در تامین امنیت مرزی و هم ناتوانی در تامین امنیت یک سایت اتمی حساس، تعجب ناظران و تحلیلگران و البته افکار عمومی روسیه را برانگیخت و برخی را به این تحلیل رساند که کنترل روسیه در شرایط کنونی تا حد زیادی از دستان پوتین خارج شده است.
