در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۰۷ مطلب
با توجه به اینکه حدود ۶۰ درصد از جمعیت عراق زیر ۲۴ سال سن دارند، یعنی دوران غلبه حزب بعث را به خاطر ندارند و به علت رشد شهرنشینی علقه‌های قومی و عشیرتی باید در جامعه عراق رو به کاهش گذاشته باشد، ممکن است بتوان این اعتراضات را درد زایش عراق جدید به‌شمار آورد. تمرکز تظاهرات کنندگان بر آنچه در عراق «محاصصه طائفیه» نامیده می‌شود و برجسته کردن آن به عنوان بن‌مایه همه مشکلات عراق مهم‌ترین تحول در جریان ناآرامی‌ها بوده است.
بغداد و چند استان مرکزی و جنوبی عراق از اول اکتبر گذشته شاهد تظاهرات‌های مردمی در اعتراض به وضعیت نابسامان کشور، بیکاری و فساد است. در برخی از این استانها، تظاهرات‌ها به آشوب و اغتشاش نیز کشیده شده و ده‌ها نفر جان خود را در این راه از دست داده‌اند.
اعتراض‌های خیابانی عراق، در نهایت منجر به استعفای نخست وزیر شد. با این حال، خواست تظاهرکنندگان تغییر کل سیستم است و اعلام کرده اند که تا این اتفاق نیفتتد، مبارزه خود را ادامه خواهند داد و خیابان‌ها را خالی نخواهند کرد. در این ویدئو، خلاصه‌ای از آنچه در چند هفته گذشته در این کشور رخ داده را تماشا کنید.
به خاطر همین سوالات، بسیاری از گروه‌های سیاسی تمایلی به تشکیل دولت ندارند، ولی در عین حال رغبتی به خالی کردن میدان برای دیگران ندارند. برخی معتقدند دلیل عدم تمایل گروه‌های سیاسی به معرفی نخست وزیر، این است که می‌دانند نخست وزیر جدید احتمالا فقط شش ماه (تا زمان برگزاری انتخابات زودهنگام) در قدرت خواهد بود.
مداخله‌ای که طبق روایت این رسانه‌ها، به مسائل سیاسی محدود نمی‌شود. بلکه حتی در حوزه مقابله میدانی با تظاهرات هم دیده می‌شود. به عنوان مثال، همزمان با حمله به کنسولگری ایران در نجف، شبکه العربیه، ویدئویی از یک تظاهرکننده عراقی منتشر کرد که در آن ادعا می‌شود نیرو‌های ایرانی تظاهرات‌کنندگان را در زیرزمین مزار محمدباقر الحکیم شکنجه کرده‌اند. امری که در تشدید درگیری‌ها در این مزار نقش داشت. در نهایت هم این مزار توسط تعدادی از معترضان به آتش کشیده شد. در همان روز، کنسولگری این در نجف دوباره مورد…
همین امر، انتخاب نخست وزیر را دشوارتر می‌کند. بنابراین، نکته دوم این است که آیا نخست وزیر جدید از مقبولیت عمومی برخوردار خواهد بود یا خیر. با توجه به شکافی که میان دولت و ملت عراق بوجود آمده، انتخاب نخست وزیری که از مقبولیت عمومی برخوردار باشد، بسیار حائز اهمیت است. نخست وزیر جدید، یک شبه نمی‌تواند اوضاع عراق را دگرگون کند، در نتیجه راهی جز ارائه برنامه و وعده دادن به مردم نخواهد داشت. در چنین شرایطی، اعتماد مردم به نخست وزیر، می‌تواند راهی به سمت آرامش و اصلاح امور باشد.
همین نفوذ و قدرت حضور ایران در عراق که در روابط بین ایران با چهره‌های صاحب‌نفوذ این کشور نیز نمود دارد، زمانی که مردم این کشور از فساد و ناکارآمدی گسترده حاکمان خود به تنگ می‌آیند، در قالب استدلالی نمود پیدا می‌کند که در کنار انتقاد از حاکمان و سیاست‌مداران ناکارآمد، ایران را نیز به‌عنوان یکی از حامیان این سیاست‌مداران هدف انتقاد قرار می‌دهد.
با استعفای عبدالمهدی، نظام سیاسی عراق با آزمون سرنوشت‌سازی مواجه شده است. عبدالمهدی، اولین نخست وزیر عراق بعد از سال ۲۰۰۳ است که زیر فشار تظاهرات مردمی مجبور شد کرسی قدرت را رها کند. در چنین شرایطی و با در نظر گرفتن بحران مقبولیتی که نظام عراق با آن مواجه شده، انتخاب هرگونه نخست وزیری که وجیه المله نباشد، کمکی به حل بحران نخواهد کرد. اما آیا گروه‌های سیاسی عراق مرتکب چنین اشتباهی خواهند شد؟ هنوز معلوم نیست. نخست وزیر جدید مشخص خواهد کرد که گروه‌های سیاسی پیام اعتراضات بی‌سابقه عراق را…
استعفای عبدالمهدی در شرایطی اتفاق می‌افتد که عراق در دو ماه گذشته صحنه اعتراضات و تظاهرات بی‌سابقه‌ای بوده است که در جریان آن بیش از ۳۰۰ نفر کشته و هزاران نفر زخمی شدند. معترضان به بیکاری، فقدان خدمات عمومی و فساد سیاسی و اقتصادی طبقه حاکم اعتراض دارند.
دختر دیکتاتور معدوم عراق در تلاشی جدید برای سمت‌وسو دادن به اعتراضات معیشتی و ضدفساد مردم کشورش، صوتی منتسب به پدرش منتشر کرد تا فضای اعتراضات را ضدایرانی جلوه بدهد.
