محققان اعلام کرده‌اند که بررسی فسیل‌های پستانداران دوران پالئوسن نشان می‌دهد در حالی که بدن این پستانداران بسیار بزرگتر شد، اندازه مغز آن‌ها نسبت به توده بدن در واقع کاهش یافته است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۲۴ مطلب
محققان اعلام کرده‌اند که بررسی فسیل‌های پستانداران دوران پالئوسن نشان می‌دهد در حالی که بدن این پستانداران بسیار بزرگتر شد، اندازه مغز آن‌ها نسبت به توده بدن در واقع کاهش یافته است.
اغلب سیارک‌هایی که به زمین برخورد می‌کنند بزرگ نیستند، اما حداقل ۱۹۰ مورد از این برخورد‌ها وجود دارد که آثار قابل توجهی از خود بر روی زمین به یادگار گذاشته اند.
در سال ۲۰۱۷، محققان حجاری‌های باستانی را در گوبکلی تپه در جنوب ترکیه کشف کردند که داستان برخورد ویرانگر دنباله‌داری به زمین را در بیش از ۱۳۰۰۰ سال پیش روایت می‌کند، و به نظر می‌رسد اکنون دانشمندان موفق به یافتن شواهد جدیدی از این برخورد شده اند.
دانشمندان اخیراً به نشانه‌هایی دست یافتند که نشان می‌دهد فرهنگ هوپول بومیان آمریکای شمالی در ۱۵۰۰ سال پیش، به احتمال زیاد توسط شهاب سنگ از میان رفته است.
ستاره شناسان استنباط کردند که سفر داخلی این دنباله دار از فاصله بیش از ۴۰، ۰۰۰ واحد نجومی از خورشید آغاز شده است - به عبارت دیگر ۴۰، ۰۰۰ بار از دورتر از فاصله‌ای که زمین از خورشید دارد که معادل با ۳.۷ تریلیون مایل یا ۰.۶ سال نوری است.
یک زن کانادایی می‌گوید وقتی خواب بودم این قطعه سنگ وارد تختم شد. حتی برخورد خرده‌های آن را به صورت خودم حس کردم.
وقتی که دنباله‌دار نزدیک خورشید می‌شود، یخ‌های موجود در هسته آن تبخیر می‌شود و تبدیل به ابر بزرگی پیرامون دنباله‌دار می‌شود که گیسو نام دارد. نیروی مغناطیسی بسیار قوی است و طناب‌ها، گره‌ها و نوار‌هایی تولید می‌کند که دم یونی را از دم گرد و غباری جدا می‌کند.
فرود شهاب سنگ ۱۵ سانتی متری روی سقف خانه مردی تابوت ساز در اندونزی او را میلیونر کرد.
شهاب سنگ ۱۹۹۸ OR ۲ صبح روز چهارشنبه از فاصله‌ی ۶/۳ میلیون کیلومتری سیاره زمین عبور خواهد کرد. گرچه این فاصله در مقیاس جهان قابل رؤیت که بیشتر از ۹۰ میلیارد سال نوری وسعت دارد، اندک محسوب می‌شود، اما دانشمندان تأکید دارند احتمال آنکه این جرم آسمانی در مسیر عبور خود به زمین برخورد کند، صفر است.
دانشمندان توانسته‌اند یک پروتئین کامل را که پیش از این ناشناخته بود، در درون یک شهاب‌سنگ کشف کنند. این پروتئین تازه که همولیتین (hemolithin) نام دارد، دارای اسید آمینۀ گلیسین (glycine) و اتم‌های اکسیژن، آهن و لیتیوم است؛ ترکیبی که پیش از این هرگز بر روی کرۀ زمین دیده نشده بود و احتمال می‌رود نقشی مهم در به وجود آوردن حیات در سیارات قابل سکونتی مانند زمین داشته است.
