نهاد‌های قانونی در ایران عمدتا برآمده از همین رقابت دو جناح اصلی کشور هستند. این نگاه (اخیر روحانی) به این معناست که جناح‌های سیاسی، فقط در زمان انتخابات فعال شوند، برای ایشان ستاد بزنند، میتینگ برگزار کنند، ورزشگاه آزادی و ورزشگاه‌های استان‌ها را پر کنند تا شور انتخاباتی ایجاد شود و دکتر روحانی برای آنان سخنرانی کند، مردم رأی بدهند و بعد از آن، احزاب به خانه بروند و استراحت کنند تا انتخابات بعدی!
