در صورت ادامه وضع موجود هیچ اقدامی نمیتواند مانع از تداوم روند نزولی در فرزندآوری و ازدواج طلاق شود. تنها راه ایجاد امید نسبت به آینده و بهبود شرایط اقتصادی و برداشتن موانع بیگانگی جوانان با جامعه است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۵۱۷ مطلب
در صورت ادامه وضع موجود هیچ اقدامی نمیتواند مانع از تداوم روند نزولی در فرزندآوری و ازدواج طلاق شود. تنها راه ایجاد امید نسبت به آینده و بهبود شرایط اقتصادی و برداشتن موانع بیگانگی جوانان با جامعه است.
عباس عبدی روزنامهنگار اصلاح طلب به تصویری از کنسرت سالار عقیلی در وزارت کشور که وضعیت حجاب زنان را نشان میدهد واکنش نشان داد.
عباس عبدی نوشت: این شیوه حکومتداری نیست. تمام قدرت حکومت را در تقابل با فرآیندهای اصلی جامعه بسیج و مستهلک و فرسوده میکنید. زمانی میرسد که خودتان هم خسته خواهید شد که علایم خستگی هویداست.
عباس عبدی نوشت: حذف فقر نیازمند جامعه قدرتمند و زیرساختهای مناسب مثل نهادهای مدنی و اینترنت و... است. تقریبا این دو مورد مهم در دولت جدید با بیمهری مواجه و ذیل نگاه امنیتی به حاشیه رانده شدهاند و این برای آینده کشور و فقرا خطرناک است.
عبدی خطاب به علم الهدی نوشت: این مشکل شماست نباید موقعیت خود را به حجاب گره میزدید. حالا هم کار چندانی نمیتوانید انجام دهید.
ماجرا از این قرار است که در گذشته نیز افرادی بودند که یا از روی ناآگاهی یا آگاهانه و تعمدی، داستانهای محیرالعقولی را جعل و به ائمه (ع) منتسب میکردند، ولی این موارد در جمعهای محدود و اتفاقا با سطح فرهنگی پایین بود و کسی جرات نداشت که در جمعهای باسواد و فرهیخته چنین چرندیاتی را بگوید.
عباس عبدی نوشت: افرادی که روی کار آمدهاند، احتمالا خیرخواه مردم هستند ولی این مساله ما نیست، آنان باید صلاحیت حرفهای داشته باشند و در عمل نیز قواعد سیاستگذاری و اجرایی را نیز رعایت کنند. در این صورت غیرمسوول هستند، به جز این باشند همه آنان مسوول هستند.
عبدی نوشت: همه نوشتههای بنده در دسترس است منت بگذارید فقط یک خط از مطالب بنده را در تایید این ادعایتان بیاورید.
عباس عبدی نوشت: سیستمی که اعصاب آن درست کار نکند، متوجه بحرانهایش نیز نخواهد شد. کافی است که وضع فقر، نابرابری، آب، محیط زیست، مسائل و آسیبهای اجتماعی، مهاجرت، دینداری و... به درستی توصیف و منتقل شود، در این صورت اطمینان دارم که خواب از چشم هر مسوول محترمی خواهد پرید.
در واقع این همان معنای سیاسی از نداشتن پوشش مورد نظر است. به عبارت دیگر این افراد چنین میفهمند که فقدان پوشش به منزله نفی حکومت است و، چون خود را تابع یا ابواب جمعی و جزیی از حکومت میدانند، این نوع پوشش را نفی و رد خود تلقی میکنند و در برابر آن موضعی منفی یا حتی تهاجمی و خشونتآمیز میگیرند، در حالی که چنین تعبیری از پوشش زنان در کشورهای دیگر ندارند.