در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۰ مطلب
سهیل محمودی گفت: در کودکی من، نعمت‌الله آغاسی می‌آمد در پارک بیسیم، کنسرت رایگان برای چند هزار نفر اجرا می‌کرد. آنقدر از جانش مایه می‌گذاشت که انگار دارد برای ملکه انگلیس می‌خواند. در چهلم مرحوم آغاسی، همسر او به من گفت که تا در رادیو خداحافظی نمی‌کردی، آغاسی نمی‌خوابید. بعد هم می‌گفت، الان وقت نماز شب است. آن موقع برای نماز و روزه، به کسی در گزینش، شغل و نمره نمی‌دادند. آن موقع به نمازخوان‌ها، یک لگد هم می‌زدند!
سهیل محمودی از تلاش‌هایی برای ثبت تاریخ معاصر شعر ایران سخن می‌گوید و در این میانه نظری هم به اتفاقات ایران در یکصد سال اخیر دارد.
سهیل محمودی نوشت: پدر من یک کارگر ساده بود. شاگردشوفر شرکت واحد اتوبوسرانی، به این شغل که الان منسوخ شده می‌گفتند: کارگر پارکابی. تَهِ اتوبوس می‌ایستاد و بلیت می‌گرفت از مسافرها...؛ و فرزندانش را با عزت و شرافت و پاکدستی و استغنا بزرگ کرد و تکیه‌گاه خانواده‌اش بود تا آخر عمر. من بیش از هر چیز در جهان به پدرم افتخار کرده‌ام و تلاشم این بوده که مانند او باشرف باشم.
«یادمان نرود در زمانه‌ای که تازه "سلبریتی‌بازی" شروع شده بود چهره‌های ماندگار را آغاز کردند که دغدغه شان این بود تا از امکانات دولتی و حکومتی به نفع فرهنگ و در مسیر تعالی فرهنگ ملت بهره بگیرند که کار خیلی سختی است».
سهیل محمودی با انتقاد از فضای فرهنگی گفت: در دوره آرتیست‌ها و فوتبالیست‌ها به‌سر می‌بریم.
گزيده‌ي شعرهاي نيما يوشيج همراه با بررسي شعرهاي پدر شعر نو فارسي منتشر مي‌شود.
