وقتی امید تخریب می‌شود، همه چیز تخریب می‌شود و همه سرمایه‌ها از کار می‌افتند. خواه یک شخص امیدش را از دست بدهد، خواه یک جامعه. و امید تنها سرمایه‌ای است که از «هیچ» هم قابل زاده شدن است. همه سرمایه‌ها برای انباشت شدن نیاز به سرمایه‌گذاری دارند ولی امید بدون سرمایه‌گذاری هم قابل تولید است. گاهی یک تغییر سیاست در حکومت، یک انتخابات آزاد، یک سخنرانی، یک اطلاعیه، یک دیدار، حتی یک لبخند می‌تواند موجی از امید در دل یک جامعه ایجاد کند و البته عکس آن هم صادق است.
