در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷ مطلب
اینکه حمله ترکیه به کردهای سوریه، میان اکثریّت مردم ترکیه طرفدار دارد خود گواهی است بر پیگیریِ گفتمانِ شکست‌خورده‌ی خودگردانی و فدرالیزم در آن نوعی از اقتصاد سیاسی که کردها آن را برای سالیان طولانی در عراق و سوریه آزموده و هربار ناکام مانده اند. کردها می‌توانند برای جلوگیری از جاه‌طلبی‌های استعماری با هر عنوانی، در ترکیه سوریه و عراق، جای تاکید بر گفتمان طردکننده‌ی خودمختاری به گفتمان یکپارچگی گذر کنند. مفاهیم مدرنی همچون "دموکراسی مستقیم" "برابری جنسیّتی" و مضامینی از این دست در کنج انزوا…
روسیه هم موضعی مبهم دارد. آن‌ها از تمایلات گسترش طلبانه دولت اردوغان آگاهند و مسلما تا حد مشخصی رفتار دولت ترکیه را تحمل می‌کنند. با این حال، بعید است حمله ترکیه به سوریه بدون هماهنگی قبلی با مسکو انجام گرفته باشد. با این همه، تهاجم ترکیه به سوریه را با توجه به شرایط پیش گفته، می‌توان به مثابه عرصه‌ای تلقی کرد که در آن اردوغان چه از نظر سیاسی و چه نظامی دست برتر را ندارد و احتمالِ کیش و مات شدنش در آن بسیار بالاست.
دولت سوریه به عنوان حاکمیت ملی وارد عرصه تقابل با ترکیه و جلوگیری از پیشروی خواهد شد. اینجا بحث تقابل دولت‌ها مطرح خواهد شد یعنی دولت با دولت. بنابر این این رویارویی ماهیت متفاوتی دارد. این توافق می‌تواند منجر به حرکتی شود که در آینده موضوع را درون سوریه‌ای حل و فصل کنند.
حمله ترکیه به شمال سوریه، ناگهان معادلات را به هم ریخت و مختصات جدیدی به وجود آورد. ظرف یک شب، ارتش سوریه بدون شلیک حتی یک گلوله، از لحاظ نظری تقریبا یک سوم اراضی سوریه را بازپس گرفت و به آسانی پرچم این کشور را بر فراز بسیاری از ساختمان‌های دولتی در مناطق دور دست برافراشت. با ورود ارتش سوریه به مناطق کردنشین، ترکیه دیگر بهانه‌ای برای استمرار عملیات ندارد. دو کشور در مقابل یکدیگر قرار گرفتند.
به طور جداگانه، در شورای امنیت سازمان ملل متحد، کشور‌های عضو ناتو نظیر فرانسه، آلمان، انگلستان، بلژیک، و لهستان، قطعنامه‌ای را برای محکوم کردن حمله ترکیه به سوریه ارائه کردند. با این حال، ترکیه در آنجا یک متحد داشت. خنده دار است که آمریکا به عنوان عضوی از ناتو (سازمانی که ریشه در رقابت‌های جنگ سرد دارد)، به روسیه (بازمانده و نماینده اصلی شوروی) پیوست و از تایید این قطعنامه خودداری ورزید.
به هر حال، این بار ترکیه قصد دارد یک نگرانی طولانی مدت را به شکل نظامی برطرف کند. ترامپ هم به رغم مخالفت نهاد‌های حاکمیتی آمریکا، به آن چراغ سبز نشان داده است. اما به دلیل تعارض و تضاد منافع قدرت‌های منطقه‌ای و بین المللی در خاورمیانه، راه حل‌های نظامی در این منطقه ملتهب معمولا کارساز نیست. از این رو، باید دید آیا عملیات جدید ترکیه اهداف مورد نظر سیاست‌سازان این کشور را محقق می‌کند یا اینکه سوریه به باتلاقی برای ترکیه تبدیل خواهد شد.
این فشار‌های ترکیه، کردهای سوریه را به سمت دولت دمشق متمایل کرده است. خبرگزاری آناتولی به نقل از منابعی مدعی شد که اخیرا سربازان دولت سوریه پس از توافق با رهبران کردها وارد روستای عمیره، واقع در غرب منبج، شده‌اند.
