اگر نویسندگان فیلم قانون مورفی که به وضوح در صحنه‌هایی از فیلم شوخی کم می‌آورند و یک شوخی را آنقدر کش می‌دهند که مستعمل می‌شود، به جای استفاده از شوخی‌های دم دستی کلامی و شوخی‌های دم دستی‌تر غیرکلامی، کل فیلم را بر اساس این قوانین شکل می‌دادند، قطعا با فیلم با کلاستری روبرو بودیم.
