آن گاه نه مجری اول با لبخندهای ملیح، نه مجری دوم منتقد اشرافیت، که روزنامهنگار اصولگرای پشت خط و و نه دوستانی که پیامک میفرستادند که سهل است 36 نفر دیگر هم اگر اضافه میشدند و به جای چهار نفر به چهل نفر میرسیدند در برابر این استدلال چه پاسخی داشتند؟