این کارنامه هنرمند بزرگی است که نزدیک به سه دهه همواره بر صحنه سینمای ایران حاضر بود. سینماگری که می‌توانست فیلم هنری بسازد و در عین حال رو به سوی انبوه تماشاگران داشته باشد، قصه‌گویی که از ذخیره غنی فرهنگی مردمی بهره می‌گرفت، اما دنباله‌روی سلیقه همگانی نبود، بلکه همواره بر بینش و زیبایی‌شناسی خاص خویش تکیه داشت.
