قالیبافی در ایران، اگرچه نماد هنر و اصالت بود، اما در دوران قاجار و پهلوی، برای بسیاری از زنان و مردان کارگر، معنایی جز استثمار و رنج نداشت. این صنعت، با تمام شکوه ظاهریاش، روایتگر داستانهای ناگفتهای از درد، فقر و جانهایی است که در سایه تاریکی زیرزمینها و استثمار کمپانیها خاموش شدند.