به ادعای ارامنه مردان سالمند و یا ناتوان، زنان و کودکان نیز اخراج و به بیابان شام (ناحیه‌ای در جنوب شرقی سوریه، شمال یمن و عربستان سعودی) تبعید شدند و نظامیان عثمانی که تبعیدیان را همراهی می‌کردند نه تنها آنان را از دسترسی به آب و غذا محروم کردند بلکه به غارت، تجاوز و قتل آنان مبادرت ورزیدند. شماری از مورخان و حقوقدانان از این واقعه به عنوان «نسل‌کشی ارامنه» یاد می‌کنند.
