اسرائیل در این دوره، تمرکزش را بر تامین امنیت مرز‌های خود قرار داد، اما در عین حال، هنگامی که در سرزمین‌های دور یک «تهدید استراتژیک» بوجود می‌آمد، برای حمله به آن اقدام می‌کرد. شاید بارزترین مصداق این استراتژی، حمله اسرائیل به راکتور هسته‌ای اوزیراک عراق در هفتم ژوئن ۱۹۸۱ بود. حمله به تاسیسات هسته‌ای عراق در واقع بخشی از دکترین مناخیم بگین بود.
