اعتراضات کارگری که در ابتدا جنبه اقتصادی داشت، از سال ۱۳۵۶ بهتدریج به اعتراضات سیاسی تبدیل شد. اعتصابهای کارگران در بخشهای مختلف، از کارخانههای صنعتی گرفته تا نیروگاههای برق و صنعت نفت، نشاندهنده نارضایتی عمیق از وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور بود. در تابستان ۱۳۵۷، این اعتراضات شدت بیشتری یافت و کارگران با خواستههایی همچون افزایش دستمزد، بیمه درمانی و حق تشکیل اتحادیههای مستقل وارد میدان شدند.