در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵ مطلب
ترامپ مایل است همیشه خودش را تصمیم‌گیر نهایی نشان دهد. او گاهی نظرات متفاوت مشاوران را می‌شنود. اما زمانی که مسئله تصمیم‌گیری مطرح می‌شود، هیچ مزاحمتی را قبول نمی‌کند. بولتون، تلاش کرد در تصمیم‌گیری‌ها مداخله کند، ولذا شغلش را از دست داد. پمپئو این را می‌داند و سعی می‌کند در عین اطاعت از رئیس‌جمهور، سیاست‌های خودش را اجرا کند. همین اطاعت ظاهری موجب شد که پمپئو از معدود کسانی شود که برای مدت نسبتا طولانی در دولت ترامپ حضور داشته باشد و اخراج نشود.
بزرگترین و مهمترین عاملی که به جان بولتون در رسیدن به سمتِ مشاور امنیت ملی آمریکا کمک کرد، شلدون ادلسون بود. ادلسون به دلیل قدرت اقتصادی و همچنین قدرت سیاسی خود، نفوذ قابل توجهی بر سیاست های ترامپ دارد. از جمله سیاست هایی که تاکنون بیش از همه برای ادلسون از اهمیت برخوردار بوده اند می توان به مواردی نظیر انعقاد توافق با اسرائیل و یا اتخاذ رویه هایی اشاره کرد که برای حکومت راست گرای اسرائیل از اهمیت برخور دارند. ادلسون و بولتون هر دو به صراحت از بمباران ایران حمایت کرده اند
بعید نیست ببینیم ترامپ و روحانی در حال ملاقات با یکدیگر هستند و بولتون در تلوزیون به صورت زنده در حال انتقاد از این دیدار است. ترامپ هم احتمالا با حمله به شخصیت بولتون پاسخ جانانه‌ای به او می‌دهد.
اکنون، ظاهرا بولتون کارکرد خود را از دست داده است. آمریکا از برجام خارج شد و سنگین‌ترین تحریم‌ها را علیه ایران اعمال کرد. به نظر می‌رسد ترامپ وارد مرحله «آرام حرف بزن، ولی چماق بزرگی در دست داشته باش» شده است. مرحله‌ای که در آن بولتون نمی‌تواند نقش سازنده‌ای داشته باشد. این روزها، ترامپ و دیگر مقامات دولتش، مدام از آمادگی‌شان برای دیدار بدون پیش شرط با ایران سخن می‌گویند، ولی در عین حال تاکید می‌کنند که چماق تحریم‌ها همچنان پابرجا باقی خواهد ماند.
اصولا آمریکایی‌ها نگران ایران هستند؛ چه بولتون باشد چه نباشد. آمریکایی‌ها ایران را تهدید منافع خود در منطقه می‌بینند. بودن یا نبودن بولتون در سیاست آمریکا تغییری ایجاد نخواهد کرد. اینکه بگوییم آمریکا با برکناری بولتون آمریکا خواسته نرمش نشان دهد درست نیست. آمریکایی‌ها قائل به فشار حداکثری هستند و حتما آن را حفظ می‌کنند.
