شب در ادبیات در دوره‌های مختلفی به عنوان نماد استفاده شده است در اشعار کلاسیک بیشتر واژه شب به عنوان نماد طبیعت و به منزله نشانه‌ای حماسی جلوه گر شده و در دوره‌های مختلف به اقتضای زمان و شرایط اجتماعی به عنوان نماد گردش روزگار، عرفان و در عصر حاضر استعاره‌ای از استبداد و تاریکی قلمداد می‌شود. اما بسیاری از شاعران نیز شب را با عشق آمیخته اند که قابل توجه است.
