این وکیل دادگستری با اشاره به این‌که این دو ماده نیز نه از منظر رفتارهای خانگی، بلکه از منظر الزام کلی «حسن معاشرت بین زوجین» و نیز جرم‌انگاری کلی «توهین به افراد» قابلیت استناد دارد، افزود: اساسا با توجه به رویه دستگاه قضایی در ایران در مواجهه با مشکلات بین زوجین و ترجیح قوانین به حفظ «ازدواج» و جلوگیری حداکثری از «طلاق»، اثبات سوء‌معاشرت شوهر برای زنان آسان نبوده و عملا این دو ماده نیز توانی برای احقاق حقوق بزه‌دیدگان این نوع از خشونت ندارد.
