خبرگزاری فارس نوشت:
شایعات در مورد مرگ «م.ی» با عنوان «سلطان شکر ایران» در رسانه‌ها مطرح شده است. روز گذشته آگهی ترحیم این فرد در برخی از روزنامه‌های کثیر الانتشار منتشر شد و برخی از شرکت‌ها در روزنامه‌ها به بازماندگان این فرد تسلیت گفتند. اما این آگهی ترحیم حضور او در تهران یا در کانادا را تایید نمی‌کرد.
بر اساس شنیده‌ها برخی مطرح می‌کنند که اعلام فوت او زمینه‌سازی بیش نیست. این در حالی است که منابع خبری صحت مرگ وی را تایید می کنند.
پیگیری‌ها از بهشت زهرا حاکی است که در روز 23 دی فردی با مشخصات «م.ی» فوت کرده و به بهشت زهرا منتقل شده ولی در این مکان(بهشت زهرا) دفن نشده است.
گفته شده که «م.ی» روز 23 دی ماه فوت کرده است. این شائبه که متوفی خارج از ایران بوده صرفا بر اساس آن بیان شد که 12 شهریورماه 1387یکی از خبرگزاری‌های رسمی به نقل از علیرضا جمشیدی سخنگوی قوه قضاییه اعلام کرد که سلطان شکر با وثیقه 150 میلیارد تومانی آزاد شد.
ماجرای سلطان شکر به روایت سایت‌های خبری بعد از ماجرای سرقت اختلاس 123 میلیارد تومانی و ماجرای شهرام جزایری و پیش از فساد بزرگ مالی اخیر، بزرگ‌ترین پرونده فساد مالی لقب گرفته بود.
بر اساس این گزارش، اتهام اصلی «م.ی» این بود که وی با تصاحب و خرید و فروش اراضی دولتی میلیاردها تومان اراضی را فروخته یا خریداری کرده بود.
روش او این بود که ابتدا اراضی و املاکی را که صاحبان آنها را بعد یا قبل از انقلاب یا در زمان جنگ، رها کرده و به خارج رفته بودند شناسایی می‌کرد و سپس با وکالتنامه‌های جعلی منسوب به وارث صاحبان اراضی و با تبانی آنها را به طور غیرقانونی خرید و فروش می‌کرد؛ اما دلیل اینکه او به عنوان سلطان شکر معروف شد این بود که وی اقدام به خرید کارخانه‌های شکر، مسائل مربوط به کارخانه قند دزفول، واردات شکر خام، پرداخت گمرکی و نحوه ترخیص واردات مواد اولیه و دیگر امور کرده بود.
سلطان شکر تمام این اقدامات و معاملات غیرقانونی را با نام مستعار انجام داده بود.
