تحقیقات جدید توانسته این نظریه را ثابت کند که افراد باهوش، نسبت به افراد فعالِ دور و بر خود، زمان بیشتری را به تنبلی و کار نکردن سپری می‌کنند.
به گزارش سلامت آنلاین به نقل از ایندیپندنت، تحقیقی در ایالات متحده این نظریه را تأیید کرد که افرادی با آی‌کیوی بالاتر، خیلی راحت‌تر خسته می‌شوند و همین موضوع آنها را وامی‌دارد بیشتر غرق افکار و تصورات خود باشند. از طرفی افراد فعال، جنب و جوش فیزیکی بیشتری دارند زیرا نیازمند آنند تا با فعالیت‌های بیرونی، چه به قصد رهایی از شرّ افکار زائد و یا به سبب پیشگیری از خستگی زودهنگام، ذهن خود را تحریک کنند.
محققان در این زمینه، بر روی گروهی از دانشجویان تستی به نام پرسشنامهٔ «نیاز به شناخت» انجام دادند و از آنها خواستند بگویند تا چه حد با جمله‌ای مانند «من واقعا از کاری لذت می‌برم که در آن بتوان راه‌حل‌های زیادی برای مشکل ارائه کرد» و نیز جملهٔ «با تمام وجود و قدرتم فکر می‌کنم» قویا موافقند. این محققان در ادامه ۳۰ فرد «متفکر» و ۳۰ فرد «غیرمتفکر» را از بین شرکت‌کنندگان در آزمایش انتخاب کردند. طی یک بازهٔ هفت روزه، روی مچ دستِ هر دو گروه دستگاهی بسته شد که میزان حرکات و سطح فعالیت آنها را نشان داده و داده‌هایی مبنی بر میزان فعالیت فیزیکی آنها را ثبت می‌کرد.
نتایج نشان داد که میزان فعالیت گروه «متفکر» طی هفته نسبت به گروه «غیرمتفکر» به مراتب کمتر است اما نتایج مربوط به آخر هفته هیچ تفاوتی بین دو گروه نشان نداد؛ اتفاقی که نمی‌توان به هیچ نحوی آن را توضیح داد.
یکی از محققان این تحقیق می‌گوید: «مهم نیست که میزان هوش و ذکاوت افرادی با فعالیت کمتر، چقدر است اما باید سعی کنند سطح کلی فعالیت‌های خود را به منظور ارتقاء وضعیت سلامتشان افزایش دهند.»
عامل مهمی که می‌تواند به افراد متفکر و اندیشه‌مند کمک کند تا با سطح پائین‌تر فعالیت خود مبارزه کنند، آگاهی است. آگاهی از گرایش به فعالیت کمتر، در کنار آگاهی از نتایج عدم فعالیت، باعث خواهد شد افرادی که به مراتب متفکرتر هستند تمایل پیدا کنند تا در طول روز فعالیت بیشتری داشته باشند».
