«متاورس» پلتفرم تازه «مارک زاکربرگ» براساس موفقیت بازی‌های ویدئویی محبوب ساخته شده است.
فرارو- اندی کسلر، سرمایه گذار و تاجر امریکایی؛ او ستون ثابتی در روزنامه «وال استریت ژورنال» دارد. کسلر ۲۰ سال به عنوان تحلیلگر پژوهشی بانکداری، سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر و مدیر صندوق‌های تامینی کار کرده است. او برای وال استریت ژورنال، نیویورک تایمز، فوربس و لس آنجلس تایمز مقالاتی را نوشته است. او در سال ۲۰۱۹ میلادی جایزه جرالد لوب را برای ستون‌هایش در وال استریت ژورنال دریافت کرد.
آیا برای یک دنیای مجازی سه بعدی با قابلیت ارتباط اجتماعی با خیالی آسوده آماده هستید؟ تلاش فیس بوک برای دستیابی به این رویا «متاورس» نام دارد و به عنوان پلتفرم بعدی اقدامی جسورانه است اگرچه ممکن است همانند تعویض موتور یک خودرو در حالی که سرعت آن ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت است تصادف نکردن با آن دشوار باشد. به اپل نگاه کنید که از رایانه به آی پد و آیفون تبدیل شد.
فیس بوک حتی نام خود را به «متا» تغییر داد. مارک زاکربرگ مدیرعامل آن شرکت در این باره توضیح داد: «رویا این بود در کنار افرادی که به آنان اهمیت می‌دهیم احساس حضور داشته باشیم». هم چنین، او وعده تجربیات همه روزه و همه جانبه را در متاورس داد.
این ایده پیش‌تر آزموده شده است. فضای مجازی‌ای با عنوان «زندگی دوم» در سال ۲۰۰۳ میلادی راه اندازی شد که در آن می‌توانستید ملک دیجیتالی و لباس را با پول واقعی خریداری کرده و با آواتار‌های دیگر مبادله کنید.
زندگی دوم یک دنیای مجازی است که در آن کاربران رایانه می‌توانند یک شخصیت مجازی بسازند و زندگی مجازی را تجربه کنند. شرکت لیندن لب ساکن در سانفرانسیسکو در سال ۲۰۰۳ میلادی این بازی را ساخت. برای اجرای این بازی کاربران باید عضو سایت زندگی دوم شده و یک تصویر الکترونیکی یا کارتونی معروف به «آواتار» از خود بسازند.
بعضی از افراد آواتار را شبیه به خود واقعی‌شان می‌سازند و بعضی کاملا متفاوت از خود واقعی شان. برای مثال، با جنسیت متفاوت و حتی موجودی خیالی و افسانه ای. هنگامی که آواتار خود را ساختید به جمع ساکنان این سرزمین مجازی می‌پیوندید و می‌توانید در تعاملات آنان شرکت نمایید. از برخی جهات این جهان شبیه به جهان واقعی است با خیابان‌ها و فروشگاه‌هایی که آواتار شما می‌تواند در آنجا پرسه بزند.
متاورس یک انتقال رابط دیگر را نشان می‌دهد. مانیتور‌های متنی سبز و کهربایی جای خود را به رابط کاربری گرافیکی اپل و ویندوز دادند و استفاده از رایانه‌ها را بسیار آسان‌تر کردند. سپس مودم‌های آهسته ما را به اینترنت متصل می‌کردند و از رابط‌های صفحه جستجوی خشک و خنثی یاهو و گوگل استفاده کردیم.
در نهایت گرافیک‌های تازه به طور پنهانی وارد شدند به خصوص با رونق گرفتن وبلاگ ها، رسانه‌های اجتماعی و گوشی‌های تلفن هوشمند مجهز به دوربین که بسیاری را به باگ‌های عکس تبدیل کردند. سپس ویدئو اضافه شد که امسال با تماس‌های «تیک تاک» و «زوم» به اوج خود رسید. هر تکرار رابط به این معنا است که انسان زمان کم‌تری را برای پیمایش رایانه و زمان بیش‌تری را برای استفاده از قدرت آن صرف می‌کند.
به متاورس به عنوان یک تغییر چشم‌انداز دیگر فکر کنید. بازی‌های ویدئویی در حال حاضر جهان سه بعدی دارند که یک جهش بزرگ از تتریس دو بعدی محسوب می‌شود. «اپیک گیمز» سازنده بازی Fortnite بیش از ۳۵۰ میلیون کاربر را ثبت نام کرده است. Roblox برای گیمر‌های جوان بیش از ۱۶۰ میلیون کاربر فعال دارد. هزاران بازی سه بعدی در گوشی‌های تلفن هوشمند وجود دارند. تخمین زده می‌شود که روزانه ۲.۵ میلیارد نفر بازی‌های ویدئویی را انجام می‌دهند که یک بازار ۱۵۰ میلیارد دلاری است.
هیچ کس کتابچه راهنمای بازی‌های ویدئویی را نمی‌خواند و بازیکنان با انجام دادن آن یاد می‌گیرند که چگونه بازی کنند. همه نسل‌ها یاد گرفته‌اند که چگونه با انجام بازی‌های ویدئویی با رایانه‌ها تعامل داشته باشند حتی اگر آنان بیش‌تر به صورت مجازی سایه یکدیگر را با تیر می‌زنند!
فیس بوک در سال ۲۰۱۴ میلادی مبلغ ۳ میلیارد دلار برای سازنده هدست واقعیت مجازی اوکولوس پرداخت کرد و احتمالا میلیارد‌ها دلار دیگر نیز سرازیر شده است. فیس بوک پلتفرم اجتماعی واقعیت مجازی Horizon Worlds را در دستور کار قرار داده پلتفرمی که در آن افراد می‌توانند ملاقات و تعامل داشته باشند و شاید در نهایت با یکدیگر تجارت کنند. تناسب اندام و آموزش بازار‌های بالقوه متاورس عظیم هستند.
از زمانی که «جارون لنیر» پیشگام فناوری در اواخر دهه ۸۰ میلادی کارش را آغاز کرد با نمونه‌های اولیه واقعیت مجازی بازی کردم. من یک کیت برای Oculus Rift را در سال ۲۰۱۲ میلادی و Google Glass را در سال ۲۰۱۳ میلادی خریدم. در سال ۲۰۱۹ میلادی، عینک واقعیت مصنوعی Magic Leap را امتحان کردم که فوتون‌ها را مستقیما به شبکیه شما می‌فرستند تا اشیای سه بعدی را در دنیای واقعی نشان دهد.
اکنون من یک Oculus Quest ۲ با قیمت ۲۹۹ دلار را دارم که شبیه یک جفت عینک اسکی مات است. من به صورت مجازی ایستگاه فضایی بین المللی و قطب جنوب را کاوش کرده ام. در زندگی واقعی، من می‌توانم سوار هر ترن هوایی شوم، اما پس از یک ساعت استفاده از Oculus احساس تهوع کردم. خیره شدن به صفحه نمایش در فاصله ۲.۵ سانتی متری از کره چشم نیاز به عادت کردن دارد. یک هشدار: من فردی را می‌شناسم پس از افتادن روی مبلمان اتاق نشیمن‌اش در بیمارستان بستری شد!
اکنون در دوره اولیه به سر می‌بریم، اما هرگز سرعت پیشرفت فناوری را زمانی که بازار بزرگی وجود دارد که هزینه‌ها را کاهش می‌دهد نباید دست کم گرفت. چگونه همه چیز پرداخت خواهد شد؟ تبلیغات. زاکربرگ گفته تبلیغات احتمالا بخشی معنادار از متاورس خواهند بود.
بسیاری از مشکلات دنیای واقعی به این دنیای تازه سرازیر خواهد شد. یک آزمایش کننده اولیه Horizon Worlds فیس بوک چند هفته پیش در پستی اعلام کرد که آواتار او مورد حمله از سوی آواتاری دیگر قرار گرفته است. من مخالف هرگونه آزار و اذیت برپایه جنسیت هستم و این مورد نشان می‌دهد که کار‌های زیادی برای تعیین قوانین و مرز‌های متاورس وجود دارد که باید انجام شوند.
در نهایت آیا شاهد آثار هنری مجازی و توکن‌های غیر قابل تعویض خواهیم بود که بر روی دیوار‌های مجازی نصب شده اند؟ طرفداران تناسب اندام مجازی چطور؟ آیا توسعه دهندگان املاک در حال خرید دنیای مجازی هستند؟ شاید همه این موارد تحقق یابند، اما من تضمین می‌کنم که متاورس مانند تمام فناوری‌های تازه بسیار متفاوت از آن چیزی که امروز می‌توانیم تصور کنیم خواهد بود.
منبع: وال استریت ژورنال
