رُخ‌مان به «الیت» بودن نمی‌خورد
سپاهان از رسیدن به لیگ نخبگان آسیا باز ماند تا هم‌ردیف استقلال شود.
سپاهان، سه‌شنبه‌شب، در قطر به مصاف الدحیل رفت و با شکستی دراماتیک که بخش زیادی از آن حاصل اشتباهات فردی بازیکنانش بود، به کار پایان داد. شاگردان محرم نویدکیا که امید داشتند با عبور از این مرحله، به تراکتور، در لیگ نخبگان یا همان «الیت» آسیا اضافه شوند، باید ادامه ماجراجویی‌شان در آسیا را یک سطح تقلیل داده و دلخوش به لیگ قهرمانان آسیا سطح 2 باشند؛ یعنی دقیقا همان‌جایی که الان استقلال حضور دارد.
رُخ‌مان به الیت بودن نمی‌خورد
این گزاره که فوتبال قابل پیش‌بینی نیست، قویا وجود دارد؛ ولی این عامل که پول و ستاره‌های بین‌المللی تاثیر بسزایی در رقم زدن نتیجه یک بازی دارند را هم نمی‌شود نادیده گرفت. سپاهان به عنوان نماینده ایران، در شرایطی پا به پلی‌آف لیگ نخبگان آسیا گذاشت که جنگ و شرایط خاص در ایران، ستاره‌های خارجی این باشگاه به همراه سرمربی‌شان را وادار به ترک این تیم کرد. اگرچه اصفهانی‌ها در مقام جبران برآمده و تلاش کردند با بازیکنان خوب داخلی و لژیونرها بخشی از این نقصیه را برطرف کنند ولی شرایط به سود آن‌ها نشد.
مچ‌اندازی با تیم‌هایی که در سطح الیت آسیا حضور دارند، به ویژه تیم‌های عربی که این روزها از خرج کردن برای ستاره‌های موثر ابایی ندارند، چیزی نیست که خیلی به رخ فوتبال فقیر ایران بخورد. سطح بازیکنانی که در نقل‌وانتقالات جذب این تیم‌ها شده‌اند به خوبی بیانگر اختلاف فاحش موجود است.
یک بازیکن به اندازه کل تیم
این موضوع شاید دلیل قطعی برای ناکامی سپاهان یا هر تیم دیگری نباشد ولی می‌تواند به عنوان یکی از موارد درنظر گرفته شود؛ اینکه ارزش یک بازیکن تیم الدحیل به اندازه ارزش کل تیم سپاهان است. آن‌ها «توتا»یی را برای خط دفاعی‌شان خریدند که به تنهایی 15 میلیون یورو ارزش دارد؛ آن وقت ارزش کل تیم سپاهان 15.2 میلیون یورو است که تازه گران‌قیمت‌ترین بازیکن این تیم یعنی ریکاردو آلوز هم به واسطه ماجراهایی که با تراکتور در فوتبال ایران دارد، نمی‌توانست آن‌ها را یاری کند.
البته که پول همه‌چیز نبوده و نیست ولی حتی اگر از منظر دیگر، از زیرساخت و امکانات هم به این جنبه ورود شود، واضح است که باز هم فوتبال ایران در حدوسطح لیگ نخبگان آسیا نیست. مثال دم‌دستی‌اش همین اوضاع آشفته ورزشگاه‌ها و کیفیت چمن است که باعث آوارگی تعدادی از تیم‌های لیگ برتری در آستانه شروع بازی‌ها شده؛ از تراکتور قهرمانش گرفته تا استقلال و پرسپولیس که در زمره پرطرفدارترین تیم‌های ایران هستند. چطور می‌شود بدون چمن، زیرساخت، ورزشگاه و پول به حضور و موفقیت در رقابتی فکر کرد که تک‌تک جزئیاتش اثرگذار است. این‌ها تازه منهای موارد مدیریتی است که عامل اصلی در رساندن سطح باشگاه‌های ایرانی به تفکرات آسیایی است.
