لطفا سر جایتان بنشینید، قتل‌عام در شرف وقوع است؛ نمایش تازه تارانتینو در وست اِند

کوئنتین تارانتینو، کارگردان سرشناس سینما و برنده اسکار، اعلام کرده است که به زودی نمایشی در لندن روی صحنه می‌برد. گاردین در مطلبی به قلم استوارت هریتیج با توجه به کارنامه این کارگردان و حال و هوای تئاتر وست اِند، درباره این نمایش گمانه‌زنی کرده است؛ از نمایشی موزیکال یا معمایی-جنایی تا اقتباس سینمایی یا کمدی. 

به گزارش خبرآنلاین، به لطف مصاحبه چند روز اخیر، حالا می‌دانیم کوئنتین تارانتینو کدام یک از فیلم‌هایش را بیشتر دوست دارد؟ «حرامزاده‌های لعنتی»، چرا اثر سینمایی «منتقدِ فیلم» را نساخته است؟ چون چیزی برای کشف کردن وجود نداشت و بهترین کارگردان کیست؟ خودش و دیوید فینچر.

اما هیجان‌انگیزترین خبر تازه از راه رسیده است؛ به زودی نمایشنامه‌ای از تارانتینو در وست اِند (West End) (مرکز تئاتر لندن، شبیه برادوی در نیویورک) روی صحنه خواهد رفت. تارانتینو گفته که «این نمایشنامه کاملا نوشته شده است. این قطعا کار بعدی است که قرار است انجام دهم. از ژانویه کار روی آن را شروع خواهیم کرد. احتمالا یک سال‌ونیم تا دو سال از عمرم را به خود اختصاص خواهد داد.» 

در حقیقت، این خبر خیلی هم غافلگیرکننده نیست. طبق آنچه تارانتینو می‌گوید، فیلم بعدی‌اش آخرین اثر سینمایی‌اش خواهد بود. او اخیرا برای طولانی‌تر کردن دوران حرفه‌ای‌اش به‌عنوان کارگردان، به سراغ رسانه‌های دیگر هم رفته است. کتاب‌هایی، چه داستانی و چه غیرداستانی، نوشته و فیلمنامه‌ای در امتداد «روزی روزگاری در هالیوود» نگاشته که قرار است فینچر کارگردانی کند و حالا هم یک نمایشنامه. 

در حال حاضر، جزئیات بسیار کمی درباره اولین حضور تارانتینو در وست اِند در دسترس است. اما با توجه به آنچه در مورد تارانتینو و وست اِند می‌دانیم، بازار گمانه‌زنی‌های فراگیر داغ است. 

 لئوناردو دی‌کاپریو در فیلم «جانگوی آزاد شده» به کارگردانی کوئنتین تارانتینو. عکس: The Weinstein Company

گزینه اول: نمایشی موزیکال

موسیقی همیشه بخش جدایی‌ناپذیر آثار تارانتینو به‌عنوان کارگردان بوده است، علاوه بر این، موزیکال‌ها ممر درآمد وست اِند هستند، بنابراین کاملا منطقی است که این، اولین گزینه او باشد. نسخه‌ای از فیلم سگ‌های انباری (Reservoir Dogs) را تصور کنید که در آن بازیگران با حرکت آهسته روی صحنه می‌آیند و آهنگ Little Green Bag را با صدای بلند می‌خوانند، یا شاید ترجیح می‌دهد موزیکالی جدید را از صفر شروع کند. یکی از مطمئن‌ترین راه‌ها برای ثروتمندشدن، تولید اثری موزیکال با محوریت آثار هنرمندی محبوب است.

تارانتینو حتما می‌داند که «ماما میا!» (نمایشی موزیکال براساس تمرکز بر ترانه‌های گروه سوئدی مشهور «ABBA» که از ۲۶ سال پیش تا هم اکنون در لندن روی صحنه است) از زمان اجرا تقریبا ۵ میلیارد پوند در سطح جهانی فروش داشته است. تنها کاری که تارانتینو باید انجام دهد این است که خواننده‌ای انتخاب کند، طرح داستانی براساس عناوین آهنگ‌های معروف او بنویسد و بعد، پول به‌طور خودکار سرازیر می‌شود! تصور کنید که تارانتینو نمایشی براساس موسیقی «اد شیرن» (خواننده معروف بریتانیایی و تک‌آهنگی با نام فارسی «عزیزم») بسازد. مردم آن را تماشا می‌کنند، درست است؟ 

گزینه دوم: معمایی-جنایی

تارانتینو مدت‌هاست که می‌تواند داستانی را حول مکان‌های خاص بسازد، چه لس‌آنجلس در «روزی روزگاری در هالیوود» یا ژاپن در «بیل را بکش». وقتی به تاریخ وست اِند فکر می‌کنید، معمولا نمایش «تله‌موش» به ذهن متبادر می‌شود. (تله‌موش، نمایشنامه معمایی-جنایی، نوشته آگاتا کریستی نخستین‌بار سال ۱۹۵۲ در وست اِند لندن روی صحنه رفت، بیش از ۷۰ سال است که اجرا می‌شود و همچنان یکی از جاذبه‌های توریستی این شهر است.) آیا منطقی نیست که تارانتینو با خلق یک داستان کارآگاهی، به میراث تئاتر لندن ادای احترام کند؟ این، راهی مطمئن برای جاودانگی یک هنرمند است. فقط فکر کنید، ۷۰ سال بعد، این نمایش هنوز هم برای تعداد بی‌شماری از گردشگران و… اجرا شود. 

فیلم «سگ‌های انباری» به نویسندگی و کارگردانی کوئنتین تارانتینو. عکس: Rank Film/Allstar

گزینه سوم: اقتباس سینمایی

در حال حاضر، در وست اِند نمایش‌هایی بر اساس «هری‌پاتر»، «شیطان پرادا می‌پوشد»، «هرکول»، «شیرشاه»، «بی‌سرنخ» و «بازگشت به آینده» در حال نمایش هستند. پیام واضح است: اگر می‌خواهید نمایش‌تان مردم را به وجد بیاورد، آن را از فیلمی اقتباس کنید که مردم نسبت به آن نوستالژی دارند. آیا می‌توان آنقدر جسور بود که پیشنهاد کرد تارانتینو شانس خود را در نمایشی موزیکال با اقتباس از فیلم کمدی «خدمتکاری در منهتن» امتحان کند؟ در این صورت، فضای وسیعی برای او وجود دارد تا توان دراماتیک خود را به نمایش بگذارد؛ مثلا لحظه‌ای که جنیفر لوپز فاش می‌کند خدمتکار بوده است. همچنین مطمئن می‌شود نمایش به موفقیت مالی می‌رسد. قطعا، تارانتینو می‌خواهد که رد پایش در همه جای اثر دیده شود، بنابراین شاید بتواند پایان را طوری بازنویسی کند که شخصیت لوپز گلوی کسی را ببرد. 

گزینه چهارم: کمدی

در واقع، احتمالا همه چیز به همین سمت می‌رود. تارانتینو در گذشته از تمایل خود برای نوشتن نمایشنامه‌ای کمیک صحبت کرده و گفته است که شیفته چالش مشارکت‌دادن مخاطب در داستان است. اگر این‌طور باشد، پس آغوش وست اِند کاملا به روی او باز است. آیا احتمال دارد آنچه تارانتینو خلق می‌کند «نمایشی که خراب شد» باشد؟ چون ناگهان تیراندازی شروع می‌شود و همه در رنج و عذاب، غرق در خون می‌میرند؟ («نمایشی که خراب شد» عنوان نمایشنامه‌ای کمدی و معمایی- جنایی نوشته مشترک هنری لوییس، هنری شیلدز و جاناتان سیر است که از ۱۱ سال پیش تا اکنون در تئاتر وست اِند روی صحنه است.)