حداقل دستمزد برابر با یک گرم طلا
تورم افسارگسیخته، افزایش سرسام‌آور اجاره‌بها، کالاهای اساسی و خدمات، هر روز سفره کارگران را کوچک‌تر می‌کند، در حالی که سیاست‌های حمایتی واقعی یا وجود ندارد و یا به قدری ناچیز است، که تاثیری ندارد. با وجود افزایش ظاهری دستمزدها، قدرت خرید کارگران به حدود یک گرم طلا در ماه رسیده است.
حمید نجف؛ سفره کارگران ایرانی در دو دهه اخیر به طور مستمر کوچک‌تر شده و این واقعیت دردناک، حاصل عملکرد ناکارآمد نهادهای مسئول است. در نیمه دهه ۸۰، کارگران با حداقل دستمزد خود می‌توانستند حدود ۱۴ گرم طلا بخرند، در میانه دهه نود این میزان به حدود ۷ گرم کاهش یافت و امروز، با وجود افزایش ظاهری دستمزدها، قدرت خرید کارگران به حدود یک گرم طلا در ماه رسیده است.
این روند نشان می‌دهد که عملکرد شورای عالی کار طی ۲۰ سال گذشته نتوانسته سفره کارگران را در برابر تورم و رشد سرسام‌آور قیمت‌ها حفظ کند. تصمیمات این شورا یا بیش از حد محافظه‌کارانه بوده و یا کاملاً از واقعیت‌های اقتصادی فاصله داشته است، در حالی که طبقه کارگر روزبه‌روز فقیرتر و آسیب‌پذیرتر شده است.
همزمان، بی‌تفاوتی دولت و وزارت کار نسبت به معیشت واقعی کارگران، فشارها را مضاعف کرده است. تورم افسارگسیخته، افزایش سرسام‌آور اجاره‌بها، کالاهای اساسی و خدمات، هر روز سفره کارگران را کوچک‌تر می‌کند، در حالی که سیاست‌های حمایتی واقعی یا وجود ندارد و یا به قدری ناچیز است، که تاثیری ندارد.
نتیجه این سیاست‌های ناکارآمد و بی‌تفاوتی مسئولان، کاهش حدود ۹۰ درصدی قدرت خرید واقعی کارگران در دو دهه اخیر است؛ فاجعه‌ای که پیامدهای اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای دارد، از کاهش انگیزه و بهره‌وری گرفته تا افزایش نارضایتی و فاصله طبقاتی. تا زمانی که دستمزدها واقعی نشوند و دولت برنامه‌ای جدی برای کنترل تورم و حمایت از طبقه کارگر نداشته باشد، این روند ادامه خواهد یافت.
