در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۰ مطلب
«تداوم بن‌بست دیپلماتیک و بستن تمام درهای گفت‌وگو، چیزی جز انزوای ایران را در پی نخواهد داشت و این نسخه قهر با جهان پر از ظلم و بی‌انصافی، چیزی از آن ظلم را نخواهد کاست، بلکه فشار غیرقانونی بیشتری بر مردم ایران وارد خواهد کرد. این نسخه حتی برای کوتاه‌مدت هم نمی‌تواند به نفع کشور و مردم تعریف شود.»
«تصمیم شورای حکام اگر در قالب قطع‌نامه‌ای هشدارآمیز یا ارجاع پرونده به شورای امنیت باشد، عملا نشان‌دهنده پایان ظرفیت دیپلماسی فنی خواهد بود. چنین تصمیمی، نه بر‌اساس داده‌های فنی بلکه تحت فشار سیاسی اتخاذ می‌شود و پیام روشنی دارد؛ مسیر تعامل بسته شده و طرف مقابل به دنبال اعمال فشار حداکثری از مسیر حقوقی و ساختاری است.»
«باقی ماندن در NPT و فعالیت تحت نظر آژانس، تاسیسات هسته‌ای ایران را حفظ نکرد. به همین دلیل عده‌ای در داخل کشور بر طبل خروج از آن می‌کوبند. وقتی NPT به کار ایران نیامد و جلوی جنگ را نگرفت، خروج از آن قطعاً بحرانی بزرگ‌تر را رقم می‌زند.»
«ایران عضو NPT و متعهد به موافقت‌نامه پادمان است. موضوع خروج از NPT صرفاً در سطحی محدود در مجلس مطرح شده و تاکنون هیچ تصمیم قطعی در این زمینه اتخاذ نشده است.»
در دوران مذاکرات پیشین، بخشی از منطق جریانی که موضوع غنی‌سازی را خط قرمزی بدون انعطاف توصیف می‌کرد این بود که اصل برنامه غنی‌سازی و در اختیار داشتن مواد هسته‌ای با غنای بالا، ابزار بازدارندگی و چانه‌زنی دیپلماتیک است. شاید میزان غنی‌سازی ابزار چانه‌زنی دیپلماتیک در ادوار پیشین گفتگوهای هسته‌ای محسوب می‌شد، اما بازی در جریان این جنگ تغییر کرد. در اختیار داشتن مواد هسته‌ای با غنای نزدیک به سطح نظامی نیز جلوی آغاز جنگ را نگرفت و بازدارندگی نداشت.
ادعا این است که ایران در واکنش به اقدامات طرف‌های مقابل، باید از ان‌پی‌تی خارج شود؛ خروج از ان‌پی‌تی در این نگاه به عنوان تلافی، تنبیه، تهدید یا هشدار مطرح می‌شود. به نظر برخی حامیان این طرح، بناست اعلام خروج ایران از ان‌پی‌تی، باعث شود طرف‌های اروپایی، آمریکایی یا حتی شاید اسرائیلی، به خودشان بیایند و متوجه شوند نباید با ایران بیش از این تقابل کنند، بلکه باید دست از اقدامات ناشایست خود بردارند، برنامه هسته‌ای ایران را به شکل فعلی بپذیرند، تحریم‌ها را بردارند، پرونده را ببندند و به وضعیت…
ایران از سال ۱۳۴۷ به عضویت پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در‌آمد. پیمانی که ایران بر اساس ماده ۴ آن، استفاده صلح‌آمیز، تحقیق و توسعه از انرژی اتمی را حق خود می‌داند. با استناد به ماده ۱۰ همین پیمان، کشورها در صورتی که تشخیص دهند منافع عالی آن‌ها با مخاطره مواجه شده، حق خروج از آن را دارند که روندی ۹۰ روزه دارد و از مسیر شورای امنیت سازمان ملل می‌گذرد.
نماینده قم می‌گوید یک طرح سه فوریتی برای خروج از NPT به مجلس پیشنهاد می‌شود.
فریدون مجلسی عنوان کرد: برخی آنچنان با یک اعتماد به نفسی، بحث خروج از NPT را مطرح می‌کنند که به نوعی شاید پشتشان و دلشان گرم است!
می‌توان گفت که امکان رفتن پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد از وضعیت ممکن به وضعیت محتمل در حال عبور است که می‌تواند برای ایران مخاطره انگیز باشد.
