در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶ مطلب
این یادداشت نشان می‌دهد رقابت آمریکا و چین در خاورمیانه شکل تازه‌ای یافته و به الگویی شبیه جنگ سرد تبدیل شده است. چین که پیش‌تر رویکردی اقتصادی داشت، به دلیل وابستگی به نفت ایران و سرمایه‌گذاری‌های کلان، ناگزیر وارد عرصه امنیتی و نظامی شده است. حمایت واشنگتن از اسرائیل و حملات به ایران، موقعیت آمریکا را تقویت و تهران را تضعیف کرد؛ امری که پکن را به بازسازی توان نظامی ایران سوق داد. نتیجه، تشدید رقابتی پرتنش و شکننده در منطقه است.
جنگ اخیر میان ایران و اسرائیل نشان داد چین هنوز فاصله زیادی با تبدیل شدن به یک ابرقدرت واقعی دارد. پکن علیرغم روابط اقتصادی گسترده با تهران، در لحظه بحران نقش فعالی ایفا نکرد و بیشتر نظاره‌گر باقی ماند. چین نه ابزار و اراده کافی برای تأمین امنیت منطقه و نه قدرت رقابت جدی با نفوذ آمریکا را دارد. به‌رغم رشد اقتصادی، پکن فاقد چشم‌انداز و نقش‌آفرینی موثر ژئوپلیتیک جهانی است.
یکی از شعار‌هایی که روی بنر‌ها نوشته شده بود این است «با اعتصاب در مدارس و محل کار شی جی پینگ، دیکتاتور خائن را برکنار کنیم» و در شعار دیگری نوشته شده بود «ما تست کووید نمی‌دهیم. قرنطینه نمی‌خواهیم. می‌خواهیم آزاد باشیم».
با وجود هشدار‌های چین، روابط آمریکا با تایوان در زمان دولت دونالد ترامپ نزدیک‌تر شده است. در ماه اوت، الکس آذر، وزیر بهداشت آمریکا در سفر به با مقامات این کشور دیدار و گفتگو کرد. به این ترتیب او عالی‌ترین مقام آمریکایی است که تا کنون به تایوان سفر کرده است. هرچند مقام‌های آمریکایی استدلال کردند که این سفر برای بحث در خصوص بیماری کووید -۱۹ و وضعیت این منطقه صورت گرفته، اما پکن از نزدیکی مناسبات واشنگتن و تایوان ناخرسند است.
در شرایط فعلی، احتمالِ تشدید جنگ سرد میان چین و آمریکا، به مراتب بیشتر از ماه‌های گذشته است. حتی بدتر از این، احتمال وقوع یک جنگ واقعی که ناشی از رخدادِ یک اتفاق، با حضور ارتش‌های دو کشور باشد نیز به مراتب شدت گرفته است.
اینگونه به نظر می‌رسد که وحشت ایالات متحده آمریکا از مطرح شدن گفتمان و ایدئولوژی چینی به عنوان یک گزینه جایگزین برای سرمایه داری غربی و همچنین هراس آن از گفتمان عملگرایی اقتصادی پکن که تهدیدی مستقیم بر علیه توان و نفوذ اقتصادی آمریکاست، مهمترین دلایل و محرک‌های نگرانی واشنگتن در مورد رفتار و سیاست‌های جمهوری خلق چین باشند.
