در بیانیه این سه نهاد فرهنگی و هنری (خانه سینما، خانه تئاتر و خانه موسیقی ایران) آمده: قانونی که زبان بیگانه را برسر خودی دراز کند جز تشتت در جامعه حاصل ندارد. قانونی که زندگی در وطن را “کیفر” بداند جز تبدیل مفهوم “وطن” به یک زندان بزرگ، معنایی دربر ندارد.
«وزیر میراث فرهنگی به دلیل قانون عفاف و حجاب نگرانی درباره افت گردشگران خارجی داشت، دولت درباره این قانون ملاحظاتی دارد و تلاش میکند که با مذاکره و گفتوگو بتواند موضوع را به سمتی هدایت کند تا کمترین آسیب را در جامعه داشته باشیم. همه میدانند که کسی از این قانون در جامعه منتفع نمیشود.»
مساله حجاب از سال ۱۴۰۱ و وقایعی که در آن رخ داد، تغییرات زیادی به خود دید. البته این مساله یک بحث تاریخی است که اولین واکنشها نسبت به آن در اسفند ۱۳۵۷ کلید خورد و همیشه با فرازونشیبهایی ادامه داشته است؛ اما همین فرازونشیبها نیز تا قبل از ۱۴۰۱ باعث شده بود که سیاستهای کجدار و مریزی درباره این موضوع تعیین شود. طی سالهایی که گذشت، برخوردهایی زیادی بین نیروهای حافظ امنیت و مردم در کنار برخوردهای مردم با مردم بر سر مساله حجاب رخ داد.
«اگر میخواهیم در کنترل و کاهش این وضعیت جامعه اثربخش باشیم، باید به همه این مجموعه عوامل توجه داشته باشیم. خشونت علیه زنان تمام مرزهای تحصیلات، ثروت و طبقه اجتماعی کشور را در نوردیده است و معیارهایی مانند طبقه اجتماعی، سواد یا ثروت مصونیت در این زمینه ایجاد نمیکند.»
وقتی در جامعه ما امور زنان متولی ندارد، مشکلات زنان روی زمین میمانند. حالا بعد از بیش از ۴۰ سال میخواهند مشکلات حجاب را برطرف کنند و قانون بنویسند؟ از دولت هشتم تا کنون، بیمه زنان خانه دار مطرح است. از آن زمان تازه رسیدهایم به اینجا که زنان سرپرست خانوار روستایی را با بیمه پوشش دهیم؛ بنابراین باز هم تاکید میکنم که مشکل اصلی ما در حوزه امور زنان، فقدان متولی است و متاسفانه با موضوع زنان بازی سیاسی و سیاست بازی میشود. معاون امور زنان رئیس جمهور در دولت چهاردهم نمیتواند از پس مطالبات زنان…
سعید شریعتی میگوید هر اقدامی که موجب نفرت از دین، دین گریزی و بیزاری مردم از کلیات دین به هر شکل و عنوانی (از فتوا تا حکم، دستور و قانون) شود، حرام است ولی محمدصادق کوشکی معتقد است که وقتی یک لایحه یا طرح تبدیل به قانون میشود و مراحل تصویب آن طی میشود، دیگر اصلا مهم نیست که شهروندان درباره آن قانون چه فکر میکنند.
لایحه «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» معروف به لایحه حجاب پس از رفت و برگشتهای متعدد میان مجلس و شورای نگهبان در ۷۴ ماده و مجموعا در ۵ فصل تنظیم و به قانون تبدیل شد.