پیوند تنگاتنگ میان پیشرفت یک کشور و واکنش متقابل رقیب یا دشمن آن وجود دارد. این چرخه را میتوان نوعی «واکنش زنجیرهای» دانست: هر دستاورد هستهای یک بازیگر، بلافاصله به انگیزهای برای دیگران تبدیل میشود تا شکاف فناوری و قدرت را پر کنند. در این میان، انگیزهها تنها دفاعی نیستند؛ برخی کشورها توسعه سلاح هستهای را نه فقط برای بازدارندگی، بلکه به عنوان نمادی از پرستیژ ملی، ابزار چانهزنی دیپلماتیک و تضمین بقای رژیم سیاسی خود دنبال کردهاند.