سالها از زندگی لیلا میگذرد. اما او هنوز هرگاه بهیاد گذشته میافتد، بغض میکند و بهفکر فرو میرود. نُه سال زندگی مشترک و سکوت در برابر آزارهایی جسمی و روانی، امروز از لیلا زنی ساخته است که با بیماری اماس کنار میآید، به مشاورهدرمانی میرود و تلاش میکند تا گذشته سهمی در حال او نداشته باشد، هرچند که بیماری او این را نمیگوید. لیلا معتقد است اگر میتوانست سکوت نکند و ترس از طلاق و حرفِ مردم نبود، حالا وضع بهتری داشت و مجبور نبود سالها متحمل آزار و اذیتهایی شود که اسمش زندگی مشترک بود.