با این که ۲۷ سال از مرگ علی حاتمی می گذرد او تازه هفتاد و نُه ساله شده و همین نشان می‌دهد چقدر زود از دست رفت و اگر می‌ماند و می پایید در این ۲۷ سال چه اثرها می‌توانست بر جای گذارد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۰ مطلب
با این که ۲۷ سال از مرگ علی حاتمی می گذرد او تازه هفتاد و نُه ساله شده و همین نشان می‌دهد چقدر زود از دست رفت و اگر می‌ماند و می پایید در این ۲۷ سال چه اثرها می‌توانست بر جای گذارد.
در روزگاری که دیگر کارگردانان هم دوره علی حاتمی، تحت تاثیر موج نوی فرانسه گاه به تقلید می‌رسیدند، او سبک و سیاق متمایز خود را دنبال می‌کرد. البته در این راه موفق هم شد. او راوی اصیل سنت در سینمای ایران است و در فریم به فریم فیلم‌های او می‌توان این روایت ها را با حس نوستالژیک لمس کرد.
سینمای ایران با هر تعبیر و برداشت از مفهوم ایرانی بودن به‌طور اجتناب‌ناپذیر با نام علی حاتمی گره می‌خورد. این تلاقی بیش از هر چیز معطوف و ناظر به نگاه ایرانی حاتمی و همان اندازه موقعیت و طبقه اجتماعی حاتمی است.
این کارنامه هنرمند بزرگی است که نزدیک به سه دهه همواره بر صحنه سینمای ایران حاضر بود. سینماگری که می‌توانست فیلم هنری بسازد و در عین حال رو به سوی انبوه تماشاگران داشته باشد، قصه‌گویی که از ذخیره غنی فرهنگی مردمی بهره می‌گرفت، اما دنباله‌روی سلیقه همگانی نبود، بلکه همواره بر بینش و زیبایی‌شناسی خاص خویش تکیه داشت.
حاتمی با من تماس گرفت و بلافاصله پرسید: آقا، شما چقدر با فردین آشنایی؟ گفتم: هیچ! گفت: این مرد، خیلی مرده! می‌خوام با هم آشناتون کنم و راجع به یک ایده ناب صحبت کنیم. توضیحاتی داد، ولی اضافه کرد که... نه، ادامه نمیدم، بذارین از زبان خودش بشنوین... گوشی را که گذاشتم، شعر فروغ را به یاد آوردم: من سینمای فردین را دوست دارم...
به همراه علی حاتمی و کامران قدکچیان به سمت تهران حرکت کردیم. در میانه راه برای رفع خستگی پیاده شدیم و در حال قدم‌زنی بودیم که آقای حاتمی بی‌مقدمه به من گفتند: «زن من می‌شی؟»
روز به روز حالش بد می‌شد و به خاطر ضربه‌ای که به سرش خورده بود ناآرام می‌شد. حدود بیست و دو، سه روزی بیمارستان بود. بعد به من گفتند که همین کارهایی که ما در بیمارستان می‌کنیم را می‌توانید در خانه انجام دهید. چون فقط یک سری دارو است و مصرفش هم خیلی طبیعی است و خودتان می‌دانید کدام را صبح بدهید و کدام را شب بدهید. ما هم چند تا پرستار گرفتیم و آوردیمش خانه.
خسرو معتضد در قسمت جدید برنامه‌اش درباره تاریخچه تاسیس تلویزیون و همکاری با زنده‌یاد علی حاتمی سخن گفته است.
«می‌خواستم بروم و دست‌های کشیده و لاغر او را ببوسم و ای کاش این کار را کرده بودم، ای کاش دست‌های محمدی او را بوسیده بودم، تا لب‌هایم بوی گل محمدی بگیرد.»
برنامه سینمایی «هفت» در حالی بر روی آنتن رفت که این هفته نیز اجازه نقد فیلم اصلی مورد بررسی قرار گرفته در این برنامه به مسعود فراستی -منتقد ثابت هفت- داده نشد اما اتفاق جالب تر، اشاره سیدضیاءالدین به میزان سانسور سریال‌های «کلاه پهلوی» و «کیف انگلیسی» توسط تلویزیون در این برنامه تلویزیونی بود.